Είναι δυνατόν; Ναι!

Στη ζωή μας δεν μας έλαχε να… διατελέσουμε υπουργοί, υφυπουργοί, γενικοί γραμματείς υπουργείων ή σε κάποια ανάλογη κυβερνητική θέση ευθύνης τέλος πάντων (και κομμάτι χλωμό το βλέπουμε να μας τύχει κάποια στιγμή), αλλά δεν μπορούμε να μην απορήσουμε με την κραυγαλέα ασχετοσύνη
κάποιων που κάθονται σε ανάλογες καρέκλες. Είναι δυνατόν, ας πούμε, να θες να πάρεις ως υπουργός ένα μέτρο που αφορά άμεσα έναν επαγγελματικό χώρο και να μην πράττεις το στοιχειώδες: Πριν προβείς σε ανακοινώσεις να έχεις συζητήσει το εν λόγω θέμα με εκπροσώπους του συγκεκριμένου κλάδου- να ακούσεις την άποψη τους, να συμβουλευτείς την εμπειρία τους, να πάρεις μια γνώμη βρε αδερφέ! Όλα τα παραπάνω ήταν περιττά για τον αναπληρωτή υπουργό Μεταφορών Κωνσταντίνο
Κυρανάκη που αφού ανακοίνωσε ένα (τρελό & παλαβό) μέτρο για τη μεταφορά με ταξί -έτσι από μόνος του, χωρίς πολλή σκέψη και συζήτηση- προκαλώντας έντονες αντιδράσεις και δεχόμενος «άδειασμα» από την κυβέρνηση, αναγκάστηκε να… το κάνει γαργάρα, με πολύ συνοπτικές διαδικασίες,
αποδεικνύοντας ότι κάποια μέτρα αποφασίζονται στο πόδι.