«Ευχές»… προκάτ

«Καλή απόλαυση» εύχονται τα γκαρσόνια στο εστιατόριο, «Καλή θέαση» αυτός που προλογίζει μια θεατρική παράσταση, «Καλοτάξιδο» αυτός που παρουσιάζει ένα βιβλίο, «Καλό Παράδεισο» αυτός που εκφωνεί επικήδειο, «Καλή Παναγιά» αυτός που συναντάς Δεκαπενταύγουστο. Μόλις τα τελευταία χρόνια έχουν καθιερωθεί οι συγκεκριμένες φράσεις που έχουν κυριαρχήσει πλέον στον προφορικό και γραπτό λόγο. Και δεν θα σταθούμε στο προβλεπόμενο ερώτημα αν υπάρχει και «Κακός» Παράδεισος, αλλά στην γλωσσική μας ένδεια- όπου αν επικρατήσει μια φράση την επαναλαμβάνουμε άπαντες ως σλόγκαν, χωρίς να επιστρατεύουμε καν τη σκέψη μας και το λεξιλόγιο μας για να εκφράσουμε μια στοιχειώδη ευχή «με δικά μας λόγια».