Ο γράφων, του γράφοντος

Μπορεί στη χώρα μας «να μην το χουμε» και πάρα πολύ με το διάβασμα, αλλά στο γράψιμο φαίνεται να διαπρέπουμε και δεν το εννοούμε μεταφορικά (δηλαδή «στο να γράφουμε τους άλλους», που και εκεί επιδεικνύουμε ιδιαίτερη δεξιοτεχνία), αλλά κυριολεκτικά: Άλλος γράφει μυθιστορήματα, άλλος διηγήματα, άλλος ποιήματα, άλλος άρθρα, άλλος όλα αυτά μαζί αφού σου λέει, ο άνθρωπος, «γιατί να αφήσω κάποιο είδος παραπονεμένο;».  Εμείς δε οι δημοσιογράφοι έχουμε συχνά « την χαρά και την τιμή» να μας ανοίγει κάποιος  την καρδιά του και να μας αποκαλύπτει ότι «γράφω κι εγώ» προχωρώντας άμεσα, ατάκα κι επιτόπου στην ανάγνωση του λογοτεχνικού πονήματος.