Παλιές, «αγνές» εποχές…

Υπάρχει άραγε τέτοια έξαρση «ενδοοικογενειακής βίας» στις μέρες μας, που δεν υπήρχε στις «παλιές, αγνές εποχές», όπως συνηθίζουμε να χαρακτηρίζουμε το παρελθόν, εξωραΐζοντας το , ή μήπως σήμερα γίνεται πιο εύκολα η δημοσιοποίηση ανάλογων συμβάντων; Ναι, «στις παλιές, αγνές εποχές» μια γυναίκα που μπορεί να βίωνε την κόλαση μέσα στο ίδιο της το σπίτι, και αυτή και τα παιδιά της, από τον σύζυγο-πατέρα-αφέντη είχε ελάχιστες έως καθόλου ελπίδες να ξεφύγει από τον εφιάλτη, και να βρει στήριξη από κάπου, ακόμα και από την ίδια την οικογένεια της. Τα οικογενειακά δράματα -κάθε είδους- ήταν προτιμότερο «να κουκουλωθούν», με τη βασική έγνοια του «τι θα πει η γειτονιά»- μια γειτονιά που έκλεινε μάτια κι αυτιά κι ας υποψιαζόταν, κι ας ήξερε…