Παππούς… ψάχνει το εγγόνι

Άντε τώρα να σαι ένας, «τρελαμένος» με τα εγγόνια σου, παππούς (ή γιαγιά) που δεν έχανες ευκαιρία και αφορμή να τα πάρεις στην αγκαλιά σου, ξεχειλίζοντας πάντα από χαρά και συγκίνηση, και αίφνης -λόγω κορωνοϊού και επειδή είσαι και «επικεφαλής» σε αυτό που λέγεται «ευπαθείς ομάδες»- να σου απαγορεύεται να πλησιάσεις «των παιδιών σου τα παιδιά που είναι δυό φορές παιδιά σου» σε απόσταση μικρότερη των δύο μέτρων, άντε, χατιρικώς, του ενάμιση μέτρου σε εορτές και αργίες! Ε, αυτό δεν αντέχεται! Άντεξες που στερήθηκες το καφενείο και τους «καυγάδες» με τους συμπαίκτες σου στην πρέφα, άντεξες τις στερήσεις εξόδου, άντεξες τόσα και τόσα, αλλά η υποχρεωτική «καραντίνα» που σε χωρίζει τόσο άσπλαχνα από τα εγγόνια σου είναι πολύ μεγάλος καημός… [Το σχόλιο που προηγήθηκε μπορεί να γίνει απολύτως κατανοητό μόνον από παππούδες και γιαγιάδες και σε αυτούς είναι αφιερωμένο].