Με τις αξίες του πατέρα του, αλλά με δική του «περπατησιά»…

Είναι από τις περιπτώσεις που φαίνεται ότι… το μήλο πέφτει κάτω από την μηλιά. Όχι μόνο επειδή ο νέος δήμαρχος Γόρτυνας, Μιχάλης Κοκολάκης, «διαδέχεται» τον αείμνηστο πατέρα του, Κωνσταντίνο Κοκολάκη, συνεχίζοντας την λαμπρή πολιτική παράδοση της οικογένειας. Αλλά κυρίως επειδή ο τρόπος με τον οποίο πορεύτηκε το προηγούμενο διάστημα, δείχνει ότι σκοπεύει να στηριχθεί στις αρχές και τις αξίες που καθιέρωσαν τον πατέρα του στην συνείδηση των πολιτών ως έναν από τους θεμελιωτές της τοπικής αυτοδιοίκησης , σε ολόκληρη την Κρήτη.

Καθ’ όλη την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, ο νέος δήμαρχος Γόρτυνας, Μιχάλης Κοκολάκης, κινήθηκε με σεμνότητα, δεν σταμάτησε να στέλνει μηνύματα ενότητας και συνεργασίας προς όλες τις υγιείς δυνάμεις του τόπου και έκανε «σημαία» του προεκλογικού αγώνα του τα προβλήματα των απλών καθημερινών ανθρώπων. Ακριβώς αυτά τα χαρακτηριστικά, η ταπεινότητα, το ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο, η αγάπη για τον τόπο, κράτησαν τον πατέρα του, Κωνσταντίνο Κοκολάκη, στην πρώτη γραμμή της «μάχης», για 36 (1978 έως 2014) ολόκληρα χρόνια (πρόεδρος κοινότητας και, μετέπειτα, δήμαρχος Αγίας Βαρβάρας).

Ωστόσο, ο Μιχάλης Κοκολάκης δεν επαναπαύτηκε στην (βαριά) πολιτική «κληρονομιά» του. Στέλνοντας ένα σαφές μήνυμα ανανέωσης, επέλεξε να μην βασιστεί σε έτοιμους πολιτικούς «μηχανισμούς», αλλά «έχτισε», βήμα – βήμα, από το μηδέν, μια νέα παράταξη, που θα διεκδικήσει ένα καλύτερο «αύριο» για την Γόρτυνα.

Με πολλά νέα πρόσωπα, αλλά και με στελέχη έμπειρα και καταξιωμένα, ο νέος δήμαρχος Γόρτυνας κέρδισε ήδη το πρώτο μεγάλο στοίχημα. Με τον θρίαμβο της παράταξής του στις εκλογές, απέδειξε ότι η επιτυχία δεν έρχεται με… έτοιμες συνταγές, εντυπωσιακές εξαγγελίες και «παχιά» λόγια, αλλά με σκληρή δουλειά, νέες ιδέες, επιμονή, διάλογο και συνεργασία.

Ο Μιχάλης Κοκολάκης θα ξεκινήσει την θητεία του ως δήμαρχος Γόρτυνας έχοντας μια πρωτόγνωρη (για τα δεδομένα της κοινωνίας μας) αποδοχή από τους πολίτες. Ευχή όλων μας είναι να πετύχει στο έργο του και να κάνει υπερήφανο τον πατέρα του, που θα «κοιτάζει» από ψηλά…