Πως μιά ελιά αντί για καυσόξυλα έγινε στο παρά πέντε υπέροχο γλυπτό στα Μάταλα!

Πόσες φορές δεν έχετε φωτογραφηθεί στο γλυπτό “Δέντρο” των Ματαλων; Πόσος κόσμο δεν έχει ποστάρει φωτογραφίες του στο διαδίκτυο ;

Γνωρίζετε όμως τι συμβολίζει ; Ξέρετε την ιστορία του καλλιτέχνη και πόσος χρόνος χρειάστηκε για να ολοκληρωθεί ; Έχετε αναρρωτηθεί ποτέ ποιός είναι ο δημιουργός του ;

“Είναι πολλοί αυτοί που το επισκέπτονται κάθε μέρα και φωτογραφίζουν την κάθε λεπτομέρεια του. Ωστόσο μου έκανε εντύπωση ο τρόπος που πολλοί το θαυμάζουν και αναρωτήθηκα πως μπορώ να έρθω σε επαφή με τον δημιουργό του . Έτσι χάρη στο διαδίκτυο κατάφερα να έρθω σε επαφή μαζί του . Του ζήτησα πληροφορίες σχετικά με την συντήρηση του δέντρου και με ποιο τρόπο θα μπορούσαμε να ανανεώσουμε την εικόνα του. Η αλήθεια είναι ότι ένιωσα μέσα απ τα μηνύματα μας μια πικρία. Ένα μελανό σημείο στην σχέση του δημιουργού με την ανάμνηση του και του ζήτησα σαν χάρη να επισκεφτεί το δέντρο του ξανά. Και αυτός δεν μου χάλασε χατίρι!” τονίζει σε ανάρτηση της στη σελίδα του fb ” Ύβαςblogroom” η κ. Ύβα Κουμαντάκη.

Διαβάζοντας την ανάρτηση μάθαμε κι εμείς τα παρακάτω:

“Το ξυλόγλυπτο, ο καλλιτέχνης το έχει προσφέρει ως δώρο στο χωριό του Δήμου Φαιστού , αποτελεί μοναδικό κόσμημα για τα Μάταλα. Απεικονίζει τέσσερις από τους θεούς του Ολύμπου και κάθε κλαδί του συμβολίζει και κάτι που έχει να κάνει με τη μυθολογία και τον ελληνικό πολιτισμό.

Ο κ. Στεφανάκης, που ασχολείται με τουριστικές επιχειρήσεις στο Ρέθυμνο και είναι πατέρας τεσσάρων παιδιών ,«Πριν από μερικά χρόνια αντιμετώπισα κάποιες δυσκολίες στη ζωή μου, όταν χώρισα κι έπεσε έξω μια εταιρία που είχα ανοίξει. Η ψυχολογία μου είχε πέσει κι έτσι άφησα τα πάντα και ήρθα στα Μάταλα για να κάνω μια καινούργια αρχή στη ζωή, να ανασυντάξω τις δυνάμεις μου. Έμεινα δύο χρόνια, αλλά βρήκα τον χαμένο μου εαυτό. Σε αυτό βοήθησε το πάθος μου, που δεν είναι άλλο από την ξυλογλυπτική».

Ο κ. Στεφανάκης ανέφερε πως έμεινε άναυδος, όταν πληροφορήθηκε ότι η ελιά, ηλικίας 600 ετών, που έστεκε στην είσοδο του χωριού, προοριζόταν να μετατραπεί σε έξι τόνους… καυσόξυλα! «Στενοχωρήθηκα και αποφάσισα να κάνω κάτι γι’ αυτό. Ετσι, ζήτησα και πήρα άδεια από τον πρόεδρο των Ματάλων για να προχωρήσω στη μεταμόρφωση της αιωνόβιας ελιάς και να την προσφέρω ως δώρο στο χωριό. Το πελώριο δέντρο είχε ύψος έξι μέτρα και πλάτος άλλα τρία, οπότε άρχισα να κόβω με αλυσοπρίονο τα χοντρά κομμάτια κι έπειτα τις λεπτομέρειες τις σκάλισα με σκαρπέλα». Η βάση του δέντρου απεικονίζει 4 πρόσωπα, έχει ύψος 2,20 μέτρα.

Το κεντρικό είναι ο Διόνυσος, δίπλα του ο Δίας, πίσω τους ο Ποσειδώνας, που ατενίζει την κρυστάλλινη θάλασσα των Ματάλων, και αριστερά στέκει ο Ερμής. Το φεγγάρι είναι το σύμπαν, το δελφίνι συμβολίζει τα ταξίδια της ζωής και οι γέροντες τη σοφία Από πάνω υπάρχει ένας μαίανδρος, που χωρίζει την αρχαία από τη σύγχρονη Ελλάδα, κι εκεί εκτείνονται οκτώ μεγάλα κλαδιά, που το καθένα συμβολίζει και κάτι.

Το ένα από αυτά σχηματίζει δύο ερωτευμένους νέους, το άλλο ένα φίδι με ένα μήλο, ένα τρίτο μια τεράστια κουκουβάγια, ένα άλλο ένα τεράστιο δελφίνι με μια τρίαινα, και ένα τελευταίο μια κυκλαδίτικη μορφή, που συμβολίζει τον ελληνικό πολιτισμό. Στις εσωτερικές πλευρές των κλαδιών έχω γράψει τη ρήση του Ηράκλειτου “τα πάντα ρει”, όπως επίσης και τις λέξεις «ειρήνη,αγάπη, ευτυχία,Φιλία» Στις άκρες των κλαδιών έχει βιδώσει πετρούλες, σαν αστέρια, που συμβολίζουν το σύμπαν, και τα Μάταλα μοιάζουν σαν να είναι το κέντρο της Γης!

Το έργο άρχισε τον Μάιο του 2009 και ολοκληρώθηκε τον Μάρτιο του 2011, και ο Σπύρος Στεφανάκης είναι πολύ περήφανος γι’ αυτό. Ο Κρητικός καλλιτέχνης έχει γράψει κι έναν μικρό «ύμνο στα Μάταλα», στον οποίο -μεταξύ άλλων- αναφέρει: «Δεν είναι τυχαίο που εδώ έζησαν τα παιδιά των λουλουδιών… δεν είναι τυχαίο που εδώ, αγναντεύοντας το πέλαγος, οραματίζονταν ένα μέλλον που στηρίζεται στην αγάπη, τη ζωή, τη φιλία, την ειρήνη. Κλείσε τα μάτια, ερωτεύσου. Ζήσε το σήμερα… ζήσε την αιωνιότητα στη μαγεία αυτού του ευλογημένου τόπου, τον μοναδικό μέσα στο σύμπαν… τα Μάταλα».

Τον ευχαριστώ πολύ για την χαρά που έδωσε σε εμένα αλλά και σε όσους τον είδαν ξανά δίπλα στο δημιούργημα του!”