Τραγωδία στο Μάτι: Έντεκα παιδιά δεν πήγαν χθες σχολείο

Σοφία Φιλιπποπούλου, Βασιλική Φιλιπποπούλου, Γιώργος Κοκκινίδης, Δημήτρης Κοκκινίδης, Δημήτρης Αλεξόπουλος, Ανδρέας Φύτρος, Εβίτα Φύτρου, Νικολάι Κορζενιόφσκι, Μαρία-Ηλιάννα Χερουβείμ, Ευπραξία-Μελίνα και ο αβάφτιστος Δημητρίου. Τα γέλια και οι φωνές αυτών των αθώων ψυχών «πνίγηκαν» στη μανία της φωτιάς.

Για αυτά τα έντεκα παιδιά το κουδούνι φέτος δεν χτύπησε. Αυτά τα παιδιά δεν αγόρασαν φέτος σχολικές τσάντες, τετράδια και μολύβια. Τα θρανία τους όμως ήταν εκεί και τούς περίμεναν… Αυτά όμως, παίζουν και χαίρονται σε ένα μέρος μοναδικό, που όλοι μόνο γελούν και χαίρονται. Και εκεί υπάρχουν θρανία… Και εκεί υπάρχουν τσάντες. Εκεί υπάρχει μόνο αγάπη. Μόνο φως. Μην κλαίτε μανούλες. Αλήθεια, τα παιδάκια σας είναι δίπλα σας. Είναι κοντά σας. Αρκεί να τα σκέφτεστε. Αυτά σας βλέπουν. Σας προσέχουν και σας νοιάζονται.

Τι να πεις σε αυτές τις άμοιρες γυναίκες; Σε αυτές τις μανούλες που βίωσαν το χειρότερο σενάριο της ζωής; Έθαψαν τα μωρά τους. Τα σπλάχνα τους. Μόνο φωνές. Μόνο ουρλιαχτά. Αυτά τα ουρλιαχτά και τα κλάματα που ο φόβος και ο τρόμος «πυροδοτεί».

Οι μανούλες το μεσημέρι τι φαγητό να ετοιμάσουν; Για ποιους; Για ποια παιδιά; Αυτές οι επτά μανούλες οδήγησαν τα καμάρια τους εκεί που δεν έχει πυρκαγιές. Εκεί που έχει μόνο λουλούδια. Εκεί που είναι μόνο Άνοιξη. Εκεί που μυρίζει μόνο δυόσμο και γιασεμί…

Χθες (Τρίτη 11/9/2018) τα κουδούνια στα σχολεία όλης της χώρας χτύπησαν. Τα παιδάκια από νωρίς το πρωί έβαλαν τα καλά τους και ετοιμάστηκαν να υποδεχτούν τη νέα σχολική χρονιά. Όμως, στις παρουσίες, έντεκα αθώες ψυχές δεν μετρήθηκαν. Έντεκα ψυχούλες δεν μίλησαν με τους συμμαθητές τους. Δεν γέλασαν στο διάλειμμα. Δεν απάντησαν στο όνομά τους.

Λένε ότι όσο σκέφτεσαι κάποιον που έχει «φύγει», τόσο δίπλα σου ζει ολοζώντανος. Πάντα το πίστευα. Όσο μεγάλη και αν είναι μία απώλεια, όλοι μας πρέπει να βρίσκουμε τη δύναμη και το κουράγιο ώστε να καταφέρνουμε να την αντιμετωπίζουμε, και να πορευόμαστε σα να εξακολουθεί να υπάρχει δίπλα μας ο άνθρωπος που «χάθηκε». Δεν ξέρω εάν είναι η πιο σωστή θεωρία, το μόνο σίγουρο είναι ότι, οι άνθρωποι που «φεύγουν» δεν πρέπει να ξεχνιούνται με κανέναν τρόπο από τις οικογένειές τους… Πρέπει να τούς «κουβαλάμε» παντού. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τραγωδία για τη ζωή ενός γονιού από το να θάβει το παιδί του.

Στο Μάτι επτά γονείς αποχαιρέτισαν τα παιδάκια τους που «έφυγαν» χωρίς λόγο. Χωρίς αιτία. Ο χρόνος για αυτούς τους δυστυχισμένους ανθρώπους σταμάτησε τη Δευτέρα στις 23 Ιουλίου του 2018. Τότε τα χαμόγελα για αυτές τις οικογένειες έσβησαν για πάντα. Το οικογενειακό τους τραπέζι δεν θα ήταν ποτέ ίδιο. Όλα άλλαξαν. Αυτό το καλοκαίρι επτά σπίτια «έχασαν» το φως, τη λιακάδα τους, την ελπίδα τους. Το μέλλον και το αύριό τους.

Αμέλια Αναστασάκη

Πηγή: Newsbomb.gr