Ώρα της αλήθειας

Όσο και αν οι πολιτικοί μας δείχνουν να μην το βλέπουν, ή να παριστάνουν ότι δεν το αντιλαμβάνονται, τα δεδομένα στο χώρο της πολιτικής και της κοινωνίας στη χώρα μας έχουν αλλάξει εντελώς τα τελευταία χρόνια.  Στην Ελλάδα των νέων καιρών μεγάλα κόμματα έχασαν δυνάμεις, μικρά κόμματα ανέβηκαν αίφνης ψηλά για να ξαναπέσουν χαμηλά, φουσκώνοντας και ξεφουσκώνοντας, αντίπαλοι ήρθαν κοντά, πρώην σύμμαχοι βρέθηκαν απέναντι.  Το σίγουρο είναι πως τίποτα δεν έμεινε στη θέση του, οι ανακατατάξεις αναμόχλευσαν απόλυτα το πολιτικό σκηνικό αλλάζοντας τα δεδομένα, κάτι που φάνηκε να βρήκε παντελώς ανέτοιμους τους πάντες- και αυτούς που έχασαν την βολή που είχαν επί χρόνια και αυτούς που ευνοήθηκαν από την καινούργια κατάσταση. Πολιτικοί και κόμματα πασχίζουν να βρουν «πρωταγωνιστικό ρόλο» στη νέα πραγματικότητα, χωρίς να το καταφέρνουν πάντα, δίνοντας πολύ συχνά την εντύπωση πως το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η πολιτική τους επιβίωση.

Η σκληρή πραγματικότητα έχει κάνει τους πολίτες να δουν κατάματα μια αλήθεια που οι πολιτικοί ακόμα δείχνουν να αγνοούν ηθελημένα: Η μάχη για τη σωτηρία της χώρας δεν περνά μέσα από εύκολες αντιπολιτευτικές κορώνες και κραυγές αγαναχτισμένων, πικραμένων, θολωμένων που πέρα από το να κατακρίνουν, δεν έχουν το παραμικρό να προτείνουν, αλλά περνά μέσα από συμμαχίες ώριμων πολιτικών δυνάμεων που δεν έχουν ως στόχο να μειώσουν τον κομματικό αντίπαλο για να μετατρέψουν σε ψήφους τη λαϊκή δυσαρέσκεια, αλλά να συστρατευθούν για να ορθοποδήσει, επιτέλους, για τα καλά η χώρα, ξεπερνώντας τα δύσκολα.

Καθώς ο γενικός κουρνιαχτός που επικράτησε τα τελευταία χρόνια, από τον καλπασμό της γενικής κρίσης έχει αρχίσει να κατακάθεται και η ατμόσφαιρα να καθαρίζει, οι πολιτικοί καλό θα ήταν να μπορούν να δουν και εκείνοι πιο καθαρά, αποτιμώντας καλύτερα τις καταστάσεις αλλά και τις πραγματικές ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας, μιλώντας με απόλυτη ειλικρίνεια και κυρίως δείχνοντας κάθε καλή διάθεση να συμμαχήσουν με άλλες παρατάξεις με κύριο στόχο όχι μόνο να μην μείνει ακυβέρνητος ο τόπος αλλά να κυβερνηθεί σωστά με σταθερότητα και συστράτευση δυνάμεων. Μπορούμε άραγε να ελπίζουμε σε αυτό;