Αγάπη για τον Τόπο μας!

Το καίριο ερώτημα «ποιο πρέπει να είναι το κύριο και σημαντικότερο προσόν» για έναν ενασχολούμενο με τα κοινά από θέση εξουσίας, έχει απαντηθεί, όπως έχουμε ξαναγράψει, από έμπειρους αυτοδιοικητικούς, πως, χωρίς δεύτερη σκέψη, το προσόν αυτό δεν είναι άλλο από το «να αγαπά πραγματικά τον τόπο του»!  Σαφώς, όταν διαθέτεις αυτό το  χαρακτηριστικό, δεν θα λογαριάσεις δυσκολίες και τρικλοποδιές, εμπόδια αναπόφευκτα σε μια χώρα όπου η δυσλειτουργία του κρατικού μηχανισμού καλά κρατεί, η γραφειοκρατία βασιλεύει και ο «ωχαδερφισμός» κυριαρχεί. Όταν αγαπάς τον τόπο σου θα φέρεις τα πάνω κάτω, για το καλό του, το καλό του δήμου σου, της περιοχής σου. Κύριος στόχος σου θα είναι το να δεις τον τόπο σου να προκόβει, να αναπτύσσεται, να προσφέρει ποιότητα ζωής στους κατοίκους του, να κρατά τη νέα γενιά κοντά του, να προσελκύει επισκέπτες, να μην μένει πίσω στην πρόοδο αλλά να συμβαδίζει πλήρως με τη σημερινή εποχή, στις υποδομές και στις σύγχρονες ανάγκες.

Το ερώτημα είναι, πόσο αισθάνεται ο πολίτης ότι αυτοί που διοικούν τον τόπο του, το δήμο του, το κάνουν με πραγματική αγάπη και ενδιαφέρον, με διάθεση για καθημερινή προσφορά στα κοινά. Τι θα έλεγε άραγε ο κόσμος αν τον ρωτούσε κανείς σχετικά με αυτό; Η αλήθεια είναι πως η εικόνα μιας περιοχής μιλάει από μόνη της για το αν υπάρχει ουσιαστικό νοιάξιμο γι΄αυτήν  ή αδιαφορία. Η κακή κατάσταση των δρόμων, όπου οι λακκούβες και το φθαρμένο οδόστρωμα αποτελούν τον κανόνα, τα διάσπαρτα σκουπίδια, οι αφρόντιστοι κοινόχρηστοι δρόμοι, τα προβληματικά έως ανύπαρκτα  πεζοδρόμια, η απουσία πρασίνου και έργων εξωραϊσμού, η έλλειψη αναπτυξιακών υποδομών, μαρτυρούν πολλά. Η άκρως αυτή απογοητευτική εικόνα είναι αδιάψευστος μάρτυρας πως κάποιοι,  περιορισμένοι στον χώρο που καταλαμβάνει η καρέκλα τους και το γραφείο τους, δεν βλέπουν ή δεν ενδιαφέρονται να δουν, τι συμβαίνει έξω στους δρόμους, στις γειτονιές, στα χωριά, στις κωμοπόλεις της περιοχής τους. Είναι άδικο για ένα τόπο να μην έχει ανθρώπους σε θέσεις εξουσίας που να τον νοιάζονται, να αγωνιούν γι΄ αυτόν, να βρίσκονται σε ένα διαρκές τρέξιμο και καθημερινό αγώνα για την πρόοδο του. Με μια φράση: Είναι άδικο για ένα τόπο να μην έχει διοικούντες που να τον αγαπούν.