Ανάπτυξη στην πράξη

Η λέξη «ανάπτυξη» θα διεκδικούσε άνετα την πρωτιά ως η πιο πολυχρησιμοποιημένη -και ως εκ τούτου η πιο φθαρμένη- λέξη στα χείλη των πολιτικών μας που ωστόσο δεν ιδρώνουν ιδιαίτερα για να αγωνιστούν να την κάνουν πράξη- κι αυτό το βλέπουμε… στην πράξη, από την βαλτώδη κατάσταση στην οποία παραμένει η χώρα. Η ανάπτυξη, δυστυχώς, αναφέρεται πάντα θεωρητικά και τόσο γενικόλογα που ουδείς πείθεται για την πιθανότητα να τη δει να καταφτάνει στο άμεσο μέλλον. Πρωτίστως γιατί για να έρθει ανάπτυξη, πρόοδος, θετική εξέλιξη, απαιτείται στρατηγική, χάραξη σχεδίου, οργάνωση, λειτουργικός κρατικός μηχανισμός και μια χώρα που να μην ασφυκτιά με τη θηλιά στο λαιμό, δεμένη χειροπόδαρα, αλλά να έχει περιθώρια ελευθερίας, ευελιξίας, πίστης ότι μπορεί να τα καταφέρει.

 Ακόμα και ο πλέον αισιόδοξος, ωστόσο, δεν μπορεί να ελπίζει πολλά, έτσι όπως παραμένει το κλίμα εν Ελλάδι, όπου η κύρια μέριμνα των πολιτικών φαίνεται να είναι το ποιος θα έχει μεγαλύτερο μερίδιο εξουσίας, την ώρα που η χώρα συνεχίζει να βαδίζει, μετά πολλών δυσκολιών, στηριζόμενη σε ξένα δεκανίκια και το περίφημο «τέλος των μνημονίων» σημαίνει στην πράξη -για όποιον διατηρεί στοιχειώδη λογική να το καταλάβει και δεν καταπίνει αμάσητο το σανό που κάποιοι πολιτικοί θέλουν να τον ταΐζουν- ότι η πατρίδα μας θα συνεχίζει να βρίσκεται υπό βαρύ ζυγό για πολλά χρόνια ακόμα, χωρίς χρηματική στήριξη από τους κηδεμόνες της. Με άλλα λόγια το «τέλος των μνημονίων», για το οποίο κάποιοι πανηγυρίζουν, σημαίνει σκληρά μέτρα χωρίς χρηματοδότηση. Το πόσο είναι σε θέση η Ελλάδα να πορευτεί όρθια, όντας υποχρεωμένη να εφαρμόσει όλα εκείνα για τα οποία έχει ήδη δεσμευτεί, σε βάθος μέλλοντος, ευελπιστώντας ότι θα μπορεί να δανείζεται πλέον από τις αγορές με κάποιο ανεκτό επιτόκιο, είναι ένα καλό ερώτημα που θα απαντηθεί στην πορεία.

 Το σίγουρο είναι πως αν οι πολιτικοί μας δεν αποφασίσουν να περάσουν επιτέλους από τη θεωρία στην πράξη και να πασχίσουν για να ανοίξουν δρόμο να περάσει η ανάπτυξη, αυτή δεν θα ΄ρθει ποτέ. Γιατί, κακά τα ψέματα, η ανάπτυξη δεν θα έρθει ουρανοκατέβατη, χρειάζεται σκληρή προετοιμασία, προλείανση εδάφους, τεράστιες αλλαγές στη λειτουργία του κράτους, κυβερνώντες έτοιμους να πληρώσουν πολιτικό κόστος-γιατί οι βαθιές τομές και αλλαγές  πάντα κάποιους βολεμένους θα ενοχλήσουν. Όλα τα παραπάνω όμως είναι μονόδρομος αν θέλουμε η ανάπτυξη να γίνει το μέρος του λόγου που είναι και στη γραμματική: κάτι ουσιαστικό.