Αρραγές μέτωπο

Το «αρραγές μέτωπο» της  κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης της χώρας μας απέναντι στην Τουρκία και στις προκλητικές τακτικές της και το ομόψυχο μήνυμα στήριξης της Κύπρου στο αναφαίρετο δικαίωμα της για την πραγματοποίηση γεωτρήσεων στο θαλάσσιο χώρο της, ήταν ασφαλώς η ορθή εθνική γραμμή που έπρεπε να ακολουθηθεί, με απόλυτη ταύτιση απόψεων που δεν θα άφηνε κανένα περιθώριο αμφισβήτησης, αμφιβολίας, παρανόησης.  Αυτό το  «αρραγές μέτωπο», ωστόσο, αν και  ήταν  απολύτως αναγκαίο εν Ελλάδι για την αντιμετώπιση ενός τεράστιου εθνικού κινδύνου, της οικονομικής καταστροφής  της χώρας, δυστυχώς ουδέποτε υπήρξε, από το ξέσπασμα του «ελληνικού δράματος», όπως αρέσκεται να το αποκαλεί ο ξένος τύπος, μέχρι σήμερα που αυτό το δράμα καλά κρατεί.

Με άλλα λόγια, οι πολιτικοί μας δεν κατάφεραν να  σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να επιδείξουν την εθνική ομοψυχία που απαιτούσαν οι εξαιρετικής κρισιμότητας περιστάσεις. Απέναντι σε ένα κοινό «εχθρό» την επικείμενη χρεοκοπία της χώρας μας, κόμματα και πολιτικοί αρχηγοί δεν κράτησαν ούτε τα προσχήματα. Όλη η πολιτική ρητορική εξαντλήθηκε σε λυσσαλέες αντιπαραθέσεις για το ποια παράταξη έχει την ευθύνη, τακτική που πέραν του ότι αναθεμάτιζε τους φταίχτες του προβλήματος δεν είχε να προτείνει την παραμικρή ρεαλιστική & εφαρμόσιμη λύση γι αυτό, «έκοβε» κάθε γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ των κομμάτων, δυναμιτίζοντας την πιθανότητα συνεργασίας απέναντι στον κοινό εθνικό κίνδυνο.

Την ώρα που οι πολιτικοί μας έπρεπε να ενώσουν δυνάμεις, παραμερίζοντας τα κομματικά τους συμφέροντα και τις προσωπικές τους φιλοδοξίες, εκείνοι χρησιμοποίησαν την κρίση, τους φόβους και τις ανασφάλειες των πολιτών για να προβάλλουν τους εαυτούς τους ως «μόνους σωτήρες» και τους πολιτικούς αντιπάλους ως φταίχτες, μη ικανούς, επικίνδυνους για τη χώρα. Όσο τα οικονομικά προβλήματα χειροτέρευαν, χωρίς να διαφαίνεται άλλη λύση, πλην των δανεικών από τους «Θεσμούς» που μας επιβάλλουν τους κανόνες και τους όρους τους, οι πολιτικοί μετέφεραν τη μάχη τους στο πεδίο της σκανδαλολογίας, ψάχνοντας να αναδείξουν τα… άπλυτα των άλλων, τις αμαρτίες του παρελθόντος και του παρόντος. Το όλο σκηνικό σήψης και δυσωδίας ασφαλώς απέχει έτη φωτός μακριά από την πιθανότητα δημιουργίας ενός εθνικού μετώπου που θα παλέψει για να μας οδηγήσει το γρηγορότερο σε ξέφωτο. Τα χρόνια όμως που ο λαός μας «σκουντουφλά» στα σκοτάδια της κρίσης, είναι ήδη πάρα πολλά και η κατάσταση δεν αντέχεται πια, επιβάλλοντας την εθνική συνεννόηση. Το επιτακτικό μήνυμα των καιρών θα ληφθεί από κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενους; Ίδωμεν…