Βλέποντας & κάνοντας

“Βλέποντας και κάνοντας”: αυτό φαίνεται να είναι το… εθνικό μας σύνθημα, απέναντι σε πληθώρα καίριων και σημαντικών θεμάτων που ασφαλώς και δεν αντιμετωπίζονται εύκολα με λύσεις της τελευταίας στιγμής, αλλά απαιτούν ένα καλοκουρδισμένο μηχανισμό ο οποίος να έχει στηθεί έγκαιρα ώστε να μπορεί να αποδειχθεί αποτελεσματικός “στα δύσκολα”. Από τις κεντρικές κυβερνήσεις, μέχρι τις τοπικές αυτοδιοικήσεις, οι άρχοντες μας, οι υπεύθυνοι, οι ιθύνοντες, αποδεικνύονται συχνά πολύ βραδυκίνητοι, αναζητώντας, υπό πανικό και πίεση, λύσεις εκ των υστέρων, με ότι αυτό συνεπάγεται για τα προβλήματα που όσο δεν λύνονται, χρονίζουν, μεγιστοποιούνται, κακοφορμίζουν, γίνονται ανοιχτή πληγή που δύσκολα θα βρει αποτελεσματική γιατρειά.  

Για να γίνουν καλύτερα κατανοητά, όσα προαναφέραμε, σκεφτείτε ως πολίτης και ως δημότης κάποιο συγκεκριμένο θέμα που χρήζει καίριας αντιμετώπισης και αναλογιστείτε όχι μόνο τι γίνεται (ή τι δεν γίνεται) τώρα για την λύση του, αλλά ποιά προληπτικά μέτρα έχουν (ή δεν έχουν ληφθεί) για την έγκαιρη αντιμετώπιση του πριν αποκτήσει διαστάσεις, εξαπλωθεί, γιγαντωθεί. Χαρακτηριστικά παραδείγματα όλων των παραπάνω μπορεί να σκεφτεί κανείς πολλά. Ένα από τα πιο πρόσφατα, λόγω “επικαιρότητας” είναι αυτό που αφορά την διαμονή μεγάλου αριθμού  οικονομικών μεταναστών στον τόπο μας και μια σειρά κοινωνικών προβλημάτων που προκύπτουν τόσο για τους ίδιους τους αλλοδαπούς, που διαβιούν χωρίς να έχουν, συχνά, ούτε σταθερή κατοικία ούτε εξασφαλισμένο μεροκάματο, όσο και για τον ντόπιο πληθυσμό, που μεγάλο μέρος του δυσφορεί πλέον για την ολοένα αυξανόμενη, ανεξέλεγκτη παρουσία ανθρώπων οι οποίοι μπορεί να μην είναι καταγεγραμμένοι πουθενά, αποτελούν πρόσωπα “αόρατα”, εξ ου και ευάλωτα στην εκμετάλλευση.

Το θέμα δεν είναι σημερινό, είναι θέμα αρκετών χρόνων τώρα, απέναντι στο οποίο, πολιτεία αλλά και δήμοι, κλείνουν απλώς τα μάτια. Όταν αίφνης στην περιοχή μας προέκυψαν κάποια γεγονότα που έφεραν στο προσκήνιο  τους… “αόρατους” για τους ιθύνοντες αλλοδαπούς, τη συμβίωση τους με τον ντόπιο πληθυσμό, τη νομιμότητα της παρουσίας τους, τις συνθήκες της διαμονής τους, “βλέποντας” το θέμα, υποσχέθηκαν να προχωρήσουν στο… “κάνοντας”, με λήψη μέτρων προς αναζήτηση λύσεων. Μέτρα “στο πόδι”, χωρίς προεργασία, χωρίς σχεδιασμό, μόνο “για το θεαθήναι”, είναι, ωστόσο, καταδικασμένα να αποτύχουν. 

Ιωάννης Μαθιουδάκης