Κοινωνική Ευθύνη

Οι στιγμές που ζούμε, υπό την ευρεία «καραντίνα» των μέτρων περιορισμού της επέλασης του κορωνοϊού, είναι πρωτόγνωρες, δοκιμάζοντας τις αντοχές μας, αλλά και «τεστάροντας» τις δυνατότητες μας, ως κράτους και ως πολιτών  να αντεπεξέλθουμε στα δύσκολα και να βγούμε νικητές. Οι σύγχρονες γενιές δεν ξανάζησαν ανάλογες συνθήκες  κλειστών σχολείων και καταστημάτων, έρημων αγορών, περιορισμού της κυκλοφορίας, απαγόρευση συναθροίσεων αλλά και λειτουργιών παρουσία πιστών στους ναούς, εικόνες ερημιάς σε πόλεις και κωμοπόλεις, πολίτες που κυκλοφορούν με χειρουργικές μάσκες και γάντια, παππούδες και γιαγιάδες να μην μπορούν να συναντήσουν και να αγκαλιάσουν τα εγγόνια τους. Σε όλο αυτό το «σκηνικό του παραλόγου», βγαλμένο λες από την καλπάζουσα φαντασία σεναριογράφου με τάση προς την υπερβολή, οφείλουμε όλοι μας να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας, δίνοντας από κοινού τον αγώνα για να βάλουμε φραγμό στην επέκταση του κορωνοϊού, ώστε σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα να μπορούμε να επιστρέψουμε στην κανονικότητα μας.

Για να οδηγηθούμε, ωστόσο, σε «ξέφωτο», οφείλουμε να επιδείξουμε όλοι μας, σε καθημερινή βάση και χωρίς παρεκκλίσεις,  την ύψιστη ατομική και κοινωνική ευθύνη: Ακολουθώντας τις οδηγίες των αρμοδίων, με κύρια,στην παρούσα φάση, αυτή που λέει «μένουμε σπίτι», περιορίζοντας στο ελάχιστο μετακινήσεις και κοινωνικές επαφές. Η τήρηση των κανόνων υγιεινής είναι «εκ των ουκ άνευ», δίνοντας έμφαση στο συχνό και σχολαστικό πλύσιμο των χεριών και την τήρηση αποστάσεων από τους συνανθρώπους μας. Οφείλουμε στον εαυτό μας και στο κοινωνικό σύνολο να επιδείξουμε την απόλυτη υπευθυνότητα, χωρίς παρασπονδίες και «πονηριές» -για να ξεγελάσουμε άραγε ποιόν;- με απαράδεκτο ενίοτε στόχο την παράκαμψη των μέτρων ασφαλείας που εφαρμόζονται για να προστατέψουν εμάς τους ίδιους.

Μέσα στους σκληρούς καιρούς που ζούμε δεν θα πρέπει να ξεχνάμε την ανθρωπιά μας και την ανάγκη στήριξης στον συνάνθρωπο, στον διπλανό μας, στον συνδημότη μας. Ηλικιωμένοι και άτομα που ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες ίσως να έχουν ανάγκη τη συνδρομή μας- σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να είναι αρκετό κι ένα απλό τηλεφώνημα «είμαι εδώ αν χρειαστείς κάτι». Αυτή τη μάχη θα τη δώσουμε όλοι μαζί. Είμαστε υποχρεωμένοι να τη δώσουμε όλοι μαζί κι αυτό από μόνο του, ως απόλυτη συναίσθηση, είναι ήδη μία νίκη όλων μας.