Κόμματα

Πόσα νέα κόμματα δημιουργήθηκαν στη χώρα μας μέσα στα χρόνια της κρίσης; Ουδείς μπορεί να απαντήσει με ακρίβεια, διότι απλούστατα έχουμε χάσει το μέτρημα! Αποτελεί, ωστόσο, σίγουρα ένα αξιοσημείωτο πολιτικοκοινωνικό φαινόμενο ότι όσο η πολιτική απαξιώνεται οι πολιτικές παρατάξεις «αβγαταίνουν»! Κάθε τρεις και λίγο ένα νέο κόμμα παρουσιάζεται με επισημότητα, σοβαροφάνεια και …ελπίδες να καρπωθεί ένα μέρος των ψήφων ενός απογοητευμένου εκλογικού σώματος που, κατά ένα μεγάλο μέρος του, δεν ξέρει πια προς τα πού να στραφεί και από πού να περιμένει σωτηρία. Οι εμφανίσεις νέων κομμάτων αποτελούν μέρος των ανακατατάξεων στο πολιτικό σκηνικό, όπου μεγάλα κόμματα συρρικνώθηκαν και μικρά γιγαντώθηκαν, πολλοί πολιτικοί άλλαξαν «στρατόπεδο», κάποια, κάποτε κραταιά, κόμματα δεν δίστασαν να συμμαχήσουν με τους (κάποτε) αιώνιους πολιτικούς τους αντιπάλους, ενώ δεν αποτελεί πια ταμπού και η σκέψη για αλλαγή του ονόματος ενός κόμματος που μπορεί να θεωρείται πλέον βαρίδι στην πορεία για την ανάνηψη της παράταξης, όχι στην …κολυμβήθρα του Σιλωάμ, αλλά στη δεξαμενή των ψήφων.

Στη δραματική κατάσταση που βρίσκεται η πατρίδα μας, αδυνατώντας εδώ και αρκετά χρόνια να ορθοποδήσει υπό το βάρος τεράστιων προβλημάτων, θα έπρεπε από την πρώτη στιγμή που φάνηκε η κρίση να έχει σημάνει «εθνικός συναγερμός». Κόμματα και παρατάξεις, πολιτικοί και πολίτες να σβήσουν κάθε διαχωριστική γραμμή και να ενωθούν σαν μια γροθιά απέναντι στον κοινό εχθρό: το τεράστιο οικονομικό πρόβλημα της χώρας που μας αφορούσε όλους, εξ ου και έπρεπε να το αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί. Χαράσσοντας μια κοινή γραμμή, με ρεαλισμό και απόλυτη συναίσθηση της πραγματικότητας, χωρίς ανούσιες ρητορικές και λαϊκισμούς, χωρίς στείρες κόντρες και αντιπαραθέσεις, που δεν οδηγούσαν πουθενά, αλλά επιδείνωναν το πρόβλημα. Δυστυχώς, όπως γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά, τίποτα από τα παραπάνω δεν έγινε. Αντίθετα, σε όλα τα χρόνια της κρίσης επιλέχθηκε μια τακτική διχασμού, διαρκούς αντιπαλότητας σε έναν «εμφύλιο πόλεμο» χωρίς λογική, ολοφάνερα καταστροφικό για όλους μας. Πότε θα συνειδητοποιήσουμε επιτέλους πως η πατρίδα μάς χρειάζεται ενωμένους, δυνατούς και αποφασισμένους να παλέψουμε για τη σωτηρία της; Κατεβαίνοντας στο γήπεδο ως «Εθνική Ελλάδος» και όχι ως σκόρπιο ασκέρι που δεν προλαβαίνει να δέχεται κόκκινες κάρτες και να μετρά ήττες…