Νέα δεδομένα

Όσο και αν οι πολιτικοί μας δείχνουν να μην το βλέπουν, ή να παριστάνουν ότι δεν το αντιλαμβάνονται, τα δεδομένα στο χώρο της πολιτικής στη χώρα μας έχουν αλλάξει εντελώς τα τελευταία χρόνια, όπως ήταν άλλωστε φυσικό καθώς τίποτα δεν έμεινε ανεπηρέαστο από απανωτές οικονομικές, κοινωνικές και εσχάτως υγειονομικές εξελίξεις- πόσο μάλλον οι κύριοι πρωταγωνιστές του δράματος, οι παρατάξεις, οι επικεφαλής και τα στελέχη τους, με μεγάλη μερίδα εξ αυτών να θεωρούνται ως κύριοι υπεύθυνοι για πολλά λάθη διαχείρισης και για την συμβολή τους στις παθογένειες που ταλανίζουν το κράτος μας. Στη θύελλα της κρίσης, μεγάλα κόμματα ταρακουνήθηκαν συθέμελα, άλλα συρρικνώθηκαν, μικρά κόμματα ανέβηκαν, αντίπαλοι ήρθαν κοντά, πρώην σύμμαχοι βρέθηκαν απέναντι.

Το σίγουρο είναι πως τίποτα δεν έμεινε στη θέση του, οι ανακατατάξεις αναμόχλευσαν απόλυτα το πολιτικό σκηνικό αλλάζοντας πάρα πολλά, κάτι που φάνηκε να βρήκε παντελώς ανέτοιμους τους πάντες- και αυτούς που έχασαν την βολή που είχαν επί χρόνια και αυτούς που ευνοήθηκαν από την καινούργια κατάσταση. Όλοι πασχίζουν να βρουν «πρωταγωνιστικό ρόλο» στη νέα πραγματικότητα, χωρίς να το καταφέρνουν πάντα, μπερδεύοντας συχνά τους πολίτες που τους παρακολουθούν, για το αν έχουν  πραγματικά σχέδιο και  πρόγραμμα  για να αντιμετωπιστούν επιτυχώς τα δύσκολα.

Η σκληρή πραγματικότητα έχει κάνει τους πολίτες να δουν κατάματα μια αλήθεια που οι πολιτικοί ακόμα δείχνουν να αγνοούν ηθελημένα: Η μάχη για τη σωτηρία της χώρας δεν περνά μέσα από εύκολες αντιπολιτευτικές κορώνες και κραυγές επικριτών που πέρα από το να κατακρίνουν, δεν έχουν το παραμικρό να προτείνουν, αλλά περνά μέσα από συμμαχίες ώριμων πολιτικών δυνάμεων που δεν έχουν ως στόχο να μειώσουν τον κομματικό αντίπαλο για να μετατρέψουν σε ψήφους τη λαϊκή δυσαρέσκεια, αλλά να συστρατευθούν για το κοινό καλό. Όσο οι πολιτικοί μας σπαταλούν την όποια ενέργεια τους σε κόντρες άνευ ουσίας -που δεν πείθουν πια κανένα- τόσο χάνεται πολύτιμος χρόνος σε μια δύσκολη και πολύ ιδιαίτερη χρονική συγκυρία, παγκοσμίως και όχι μόνο στη χώρα μας, όπου δεν υπάρχει, δεν πρέπει να υπάρχει, ούτε λεπτό για ξόδεμα.