Ομαδικό πνεύμα

Στους καιρούς που διανύουμε, όπου κυριαρχούν πολύπλοκα και πολυσύνθετα προβλήματα, είναι πιο έντονη από ποτέ η ανάγκη να επιδείξουμε άπαντες ομαδικό πνεύμα συνεργασίας για το καλό του κοινωνικού συνόλου. Το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα πολυσύνθετου προβλήματος είναι η πανδημία που έφερε τα πάνω-κάτω  για όλους μας επηρεάζοντας με δραματικό τρόπο όλους τους τομείς  της ζωής μας, μηδέ της οικονομίας εξαιρουμένης. Μπροστά σε κοινά προβλήματα τέτοιου μεγέθους και τέτοιας σοβαρότητας  δεν είναι λογικό να «σκορπιζόμαστε» σε χίλιες διαφορετικές απόψεις επί του ίδιου θέματος,  απέναντι στο οποίο δεν υπάρχουν κάποιοι που να τους αφορά λιγότερο και κάποιοι που να τους αφορά περισσότερο- μας αφορά όλους εξίσου. Εξ ου και η αντιμετώπιση πρέπει να είναι κοινή, ομόφωνη, με απόλυτη ομοψυχία και αλληλεγγύη, όπως απαιτεί η κρισιμότητα της κατάστασης. Εδώ, δεν χωράνε- δεν πρέπει να χωράνε- «αντιπολιτευτικά τερτίπια», άσκοπες αλληλοκατηγόριες, κακόπιστη κριτική, αρνητική διάθεση για συμπόρευση σε ένα αγώνα που είναι κοινός- πρέπει να δοθεί ομαδικά για να πετύχει.

Από την κεντρική εξουσία μέχρι την Αυτοδιοίκηση, οι ενασχολούμενοι με τα κοινά και όλοι οι πολίτες οφείλουν να δώσουν τα χέρια, στο πλαίσιο μιας κοινής προσπάθειας που μπορεί –από μας εξαρτάται!- παρά τις τεράστιες δυσκολίες και αντιξοότητες να έχει επιτυχή κατάληξη. Οι πολίτες, ωστόσο, περιμένουν πρωτίστως να δουν το «καλό παράδειγμα» από τους ηγέτες τους. Αυτούς που οφείλουν να είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης με απόλυτη αίσθηση ευθύνης, ξεκάθαρο σχέδιο και στόχους. Από την κυβέρνηση έως και τον κάθε Δήμο πρέπει να διαφαίνεται ξεκάθαρα ότι τίποτα δεν έχει αφεθεί στην τύχη και εμείς τρέχουμε πίσω από τις όποιες εξελίξεις, αλλά ότι υπάρχει πρόβλεψη, πρόνοια, έχει χαραχτεί στρατηγική και ακολουθείται πιστά ώστε να υπάρξει αποτέλεσμα. Οι κυβερνώντες, εφόσον μας εμπνέουν εμπιστοσύνη είναι εκείνοι που θα μας κάνουν να τους ακολουθήσουμε, να συμπορευτούμε μαζί τους, να συστρατευθούμε δίπλα τους στον κοινό αγώνα. Αναποφασιστικότητα, πειραματισμοί, πισωγυρίσματα, πέρα από το ότι αποτελούν ξεκάθαρο δείγμα έλλειψης ηγετικών προσόντων, απειλούν να τινάξουν κάθε πιθανότητα για ομαδικό πνεύμα συνεργασίας στον αέρα- κι αυτό, στην παρούσα συγκυρία, είναι ένα τραγικό λάθος.