Πύλη Εισόδου

Η πρωτοφανής κατάσταση που ζούμε εδώ και αρκετό καιρό,  με τις απανωτές αφίξεις, δια θαλάσσης,  αναρίθμητων αλλοδαπών στον κρητικό νότο που έχει μετατραπεί σε «πύλη εισόδου» για πλήθος απελπισμένων ανθρώπων που ελπίζουν σε μια καλύτερη μοίρα επί ευρωπαϊκού εδάφους, δεν φαίνεται να συγκινεί ούτε τους κυβερνώντες μας, ούτε τους ευρωπαίους εταίρους μας, παρά το γεγονός ότι το θέμα δεν αφορά, ασφαλώς, μόνο μια χώρα αλλά την Ε.Ε. στο σύνολο της. Το πρόβλημα των παντελώς ανεξέλεγκτων ροών είναι πανευρωπαϊκό και  τεράστιο, οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους, οι αφίξεις είναι πλέον καθημερινές (!) και όμως η Πολιτεία φαίνεται να έχει πιαστεί στον ύπνο, στον οποίο συνεχίζει να παραμένει παραδομένη.

Ειδησεογραφικά δεν προλαβαίνουμε να καταμετρούμε αφιχθέντες, όπου πραγματικά χάνεται ο λογαριασμός, με τους διακινητές ανθρώπων να αποκομίζουν μεγάλα κέρδη μεταφέροντας άνδρες, γυναίκες και παιδιά, χωρίς να νοιάζονται για τις ζωές που θέτουν σε κίνδυνο, χωρίς να λογαριάζουν σύνορα, περιορισμούς, κανόνες, δίκαιο, παρανομώντας ασύστολα και εξακολουθητικά, με τη χώρα μας και την Ευρώπη να περιορίζονται σε ρόλο σαστισμένου παρατηρητή, ρίχνοντας όλο το βάρος στη δημιουργία Κέντρων Αλλοδαπών για τη φιλοξενία όσων καταφθάνουν, χωρίς ουσιαστική μέριμνα  στη φύλαξη, στην πρόληψη, στον αποφασιστική αντιμετώπιση του τεράστιου αυτού θέματος.

Οι ασκούντες εξουσία, χάρη στην ψήφο και στην εμπιστοσύνη των πολιτών, απαιτείται πάντα να αποδεικνύουν έμπρακτα ότι μπορούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, ειδικά των δύσκολων που δεν λείπουν ποτέ. Δυστυχώς αυτό δεν συμβαίνει, όπως έχουμε διαπιστώσει πάρα πολλές φορές  και το διαπιστώνουμε και στο φλέγον θέμα των ανεξέλεγκτων αφίξεων στα νότια παράλια της Κρήτης.  Η έλλειψη σχεδίου, πολιτικής, τακτικής μπροστά  στο δράμα της ανεξέλεγκτης  μετανάστευσης, χωρίς κανόνες, ρίχνει άφθονο νερό στο μύλο των ακραίων πολιτικών απόψεων που κερδίζουν ολοένα και μεγαλύτερο μερίδιο στην παγκόσμια πολιτική σκηνή εκμεταλλευόμενοι το θέμα στο έπακρο για καθαρά ψηφοφορικούς λόγους- μέθοδος  που αποδίδει. Μπροστά σε αυτό το σκηνικό του παραλόγου που έχει διαμορφωθεί, η  Ευρώπη, στο σύνολο της, ας αναλογιστεί επιτέλους το βάρος των ευθυνών της.