Στο βάθος… Χειμώνας

Ο ευλογημένος κρητικός νότος  με το “καλοκαίρι διαρκείας” -που συμπεριλαμβάνει… και φθινοπωρινούς μήνες- μας δίνει πολλές ευκαιρίες (αξιοποιήστε τις όσο μπορείτε!) για να πάρουμε αρκετές ακόμα ανάσες στις μοναδικές παραλίες του, πριν το Χειμώνα που έρχεται -κυριολεκτικά και μεταφορικά- στο βάθος, σε καιρούς απρόβλεπτους και δυσοίωνους. Η πραγματικότητα δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση, την ξέρετε: Δυστυχώς την πανδημία του κορωνοϊού δεν την έχουμε αφήσει πίσω μας, αλλά συνεχίζει να βρίσκεται μπροστά μας, η δοκιμαζόμενη οικονομία μας έχει μεγάλα “ζόρια ” και τα εθνικά μας θέματα είναι “στο κόκκινο”, έχοντας απέναντι μας μια  απροκάλυπτα πλέον επιθετική Τουρκία.

Ασφαλώς όλα αυτά τα δύσκολα δεν λύνονται δια μαγείας, κανείς πολιτικός δεν μπορεί -και δεν πρέπει- να λαϊκίζει μπροστά σε τόσο σοβαρές καταστάσεις, ισχυριζόμενος ότι αυτός και η παράταξη του έχει τις “λύσεις” που δεν βλέπουν οι άλλοι. Σε αυτό το τόσο δύσβατο μονοπάτι που βαδίζουμε όλοι, όπου οι αρνητικές εξελίξεις μπορεί να προκύψουν ανά πάσα στιγμή με απρόβλεπτη κατάληξη, μόνη μας ελπίδα είναι να επικρατήσει η ψυχραιμία και η λογική. Να βαδίζουμε βάσει σχεδίου, με κανόνες, όρια, “κόκκινες γραμμές” σε αυτά που μπορούμε να δεχτούμε και αυτά που δεν γίνονται αποδεκτά. Κυρίως να βαδίζουμε με ομοψυχία, κοινή αντίληψη των πραγμάτων, κοινό -και ξεκάθαρο- σχέδιο σωτηρίας.

Δυστυχώς, το ουσιαστικό μας πρόβλημα,  είναι ο διαρκής διχασμός μας απέναντι στα προβλήματα λες και δεν μας αφορούν όλους το ίδιο, λες και δεν τα “ζυγίζουμε” όλοι με τον ίδιο τρόπο, λες και οι συνέπειες τους, έτσι και δεν ενεργήσουμε σωστά, δεν θα μας επηρεάσουν όλους το ίδιο. Κι όμως! Ως λαός έχουμε μονίμως την (επικίνδυνη) τάση να διχαζόμαστε ακόμα και στα πιο απλά στην κατανόηση τους πράγματα, να συγκροτούμε “μέτωπα”, να βρισκόμαστε οι μισοί από τη μια μεριά και οι υπόλοιποι από την άλλη. Χωρίς κοινό μέτωπο, ωστόσο, κανείς εχθρός δεν αντιμετωπίζεται. Είτε αυτός ο “εχθρός” λέγεται πανδημία, είτε οικονομική κρίση, είτε επιθετική πολιτική άλλης χώρας. Ας κατανοήσουμε όλοι ότι εάν η χώρα μας δίνει την εικόνα ότι είναι σκορποχώρι, κάθε μάχη έχει χαθεί προτού αρχίσει…