Υψηλές θερμοκρασίες

Οι υψηλές θερμοκρασίες των θερινών ημερών, με το θερμόμετρο «να χτυπά κόκκινο», όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά οι δημοσιογραφικοί τίτλοι, παραπέμπουν και στο πολιτικό… «προεκλογικό» κλίμα της χώρας. Η αντιπαράθεση κυβερνώντων και αντιπολιτευόμενων βρίσκεται και αυτή, μονίμως στο «κόκκινο» ενώ η διαρκής αναζήτηση πιθανών πολιτικών σκανδάλων, προκαλεί ένα αρνητικό κλίμα που πλανάται στην ατμόσφαιρα, μολύνοντας την επικίνδυνα.  Η εικόνα αυτή δεν είναι ασφαλώς ότι καλύτερο για μια χώρα που παλεύει να βρει το δρόμο της –και οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι το παλεύει γενναία-  μέσα από οικονομικές δοκιμασίες, μια μακρά πανδημία με ποικίλες συνέπειες, δυσμενείς διεθνείς συγκυρίες που επηρεάζουν την αγορά και τις ζωές μας και, σαν να μην μας έφταναν όλα τα παραπάνω, μια γειτονική χώρα με «εριστικές διαθέσεις».

Η Ελλάδα, καθώς διανύει μια απρόβλεπτη διαδρομή,  πολλών κακοτράχαλων χιλιομέτρων, δίπλα σε γκρεμούς και υπό τον κίνδυνο αιφνιδιαστικών κατολισθήσεων, έχει άμεση ανάγκη την εθνική ενότητα, την πίστη στις δυνάμεις της, την ελπίδα ότι ναι, μπορεί να τα καταφέρει! Ας συναισθανθούμε την κρισιμότητα των περιστάσεων και της υποχρέωσης μας να στηρίξουμε την πατρίδα μας-τον ίδιο μας τον εαυτό. Οι συγκυρίες είναι τέτοιες που οποιαδήποτε αρνητική συγκυρία, «μια στραβή» που λέει ο λαός, μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή, απαιτώντας να είμαστε πανέτοιμοι για να την αντιμετωπίσουμε επιτυχώς, περιορίζοντας τις αρνητικές συνέπειες της.

Όσο ο πολιτικός κόσμος, αρνείται να συναισθανθεί το βάρος της ευθύνης του, συντηρώντας μια ανώφελη, απαράδεκτη στάση «διχασμού», με ατέρμονες αντιπαραθέσεις στα όρια της αλληλοεξόντωσης, συμπαρασύροντας και τους πολίτες σε αυτό το «θέατρο του παραλόγου»,  μόνο κακό μπορεί να προκαλέσει στη χώρα και στα συμφέροντα της. Δεν μπορεί στις διαρκείς δύσκολες μάχες που δίνουμε ως χώρα, να μας χαρακτηρίζει έλλειψη ομοψυχίας  και  εθνικής συστράτευσης για την κοινή σωτηρία. Πρόκειται για ένα λάθος μας όχι μικρό και αμελητέο αλλά τεράστιο που λειτουργεί ως τροχοπέδη που μας εμποδίζει  να προχωρήσουμε μπροστά. Μακάρι να το συνειδητοποιούσαμε έστω και τώρα, αλλάζοντας τακτική, πριν οι ίδιες οι περιστάσεις μας υποχρεώσουν να το πράξουμε την ύστατη ώρα…