Στην Κάνδανο ο Γερμανός πρόεδρος Φρανκ – Βάλτερ Σταϊνμάιερ

Στην Κρήτη και συγκεκριμένα στην Κάνδανο αναμένεται να βρεθεί σήμερα ο Γερμανός πρόεδρος, Φρανκ – Βάλτερ Σταϊνμάιερ στο πλαίσιο της επίσημης επίσκεψής του στην Ελλάδα, κατόπιν πρόσκλησης της ΠτΔ Κατερίνας Σακελλαροπούλου.

Χθες, κατά τη διάρκεια συναντήσεων η πρόεδρος της Δημοκρατίας αλλά και ο Κυριάκος Μητσοτάκης του έθεσαν το ζήτημα των επανορθώσεων για τις θηριωδίες και το «αναγκαστικό δάνειο» της Κατοχής. Ο κ. Σταϊνμάιερ έμεινα στην επίσημη γραμμή του Βερολίνου λέγοντας πως «το ζήτημα έχει κλείσει οριστικά».

Σήμερα, ο Γερμανός πρόεδρος θα βρεθεί στην μαρτυρική Κάνδανο για να αναγνωρίσει με τον πιο επίσημο τρόπο τις ναζιστικές θηριωδίες. Σύμφωνα με το πρόγραμμα του θα επισκεφτεί το χωριό, θα καταθέσει στεφάνι ενώ θα ξεναγηθεί στο Μουσείο Μνημης.

Η επίσκεψή του στην Κρήτη θα ολοκληρωθεί με την ξενάγησή του στην ελαιουργική μονάδα Terra Creta στο Κολυμπάρι.

 «Ούτε ξεχνιούνται, ούτε παραγράφονται» – Τι λένε οι κάτοικοι του μαρτυρικού χωριού

Με αφορμή την αναμενόμενη επίσκεψη του προέδρου της Γερμανίας, Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγιερ στην Κάντανο, το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα παρέθεσε συνέντευξη τύπου και ο λόγος δόθηκε στους Χανιώτες που πράγματι είχαν να θυμηθούν. Ή, σωστότερα, δεν θα μπορούσαν ποτέ να ξεχάσουν.

Δικαιοσύνη, όχι οίκτο. Δικαίωση, όχι εκδίκηση. Αυτό απαιτούν από τη σημερινή Γερμανία άνθρωποι που είτε επέζησαν οι ίδιοι, είτε είναι απόγονοι επιζώντων ή θυμάτων των θηριωδιών που διέπραξαν οι Γερμανοί κατά τη διάρκεια της Κατοχής στη χώρα μας.

Εγκλήματα βαριά και χωρίς διάκριση, εναντίον μαχητών αλλά και άμαχου πληθυσμού, εναντίον των ζωών, νηπίων και βρεφών, εγκύων γυναικών και κατάκοιτων γερόντων, καταστροφές περιουσιών και εκτελέσεις απαιτούν και σήμερα δικαίωση και είναι μερικά μονάχα από όσα είχαν συμβεί τότε.

Κάντανος: «Δακρύζουμε για τους φόνους εγκύων και παιδιών»

Χαρακτηριστικά είναι τα όσα είπε η κα Ιωάννα Κανδαράκη, κάτοικος Καντάνου ηλικίας 93 ετών: «Τα δάκρυά μας είναι στα μάτια μας για τα εγκλήματα, τις καταστροφές και τους φόνους εγκύων γυναικών, παιδιών, γέρων κατάκοιτων ανθρώπων που εκτελούσαν πάνω στα κρεβάτια. Για ποιον λόγο; Σε τί φταίξαμε; Ποιος είχε το δικαίωμα να έρθει στην Κρήτη, την Ελλάδα και να τα κάνει αυτά;

Μήπως εμείς πήγαμε στη Γερμανία να κάνουμε τα αίσχη που έκαναν αυτοί; Δεν έπρεπε να υπερασπιστούμε τα παιδιά μας, την πατρίδα μας; Έτσι έπρεπε να τους αφήσουμε; Εκείνοι το ίδιο θα έπρατταν; Θέλουμε να μας φερθούν σαν ανθρώπους. Οι πεθαμένοι έχουν φύγει αλλά οι ζωντανοί θυμόμαστε πώς απειλούσαν ότι θα σφάξουν όλους τους χωριανούς.

Με τι λαχτάρα ζούσαμε όσοι ζήσαμε δεν περιγράφεται. Αυτά δεν πληρώνονται, αυτά μένουν στην ψυχή σου και τα παίρνεις μαζί σου»,