Αχ, Ίκαρε!

Σαν έφηβος που αγνοεί τις συμβουλές του πατέρα του και κάνει «αυτό που θέλει», χωρίς να σκεφτεί τις συνέπειες, ο Ίκαρος, τραγική μορφή της ελληνικής μυθολογίας, θα μπορούσε να αποτελεί και αιώνιο σύμβολο του ασυγκράτητου ενθουσιασμού και της «άγνοιας κινδύνου», δυο στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη νιότη, της δίνουν πολλές φορές φτερά αλλά, ενίοτε, πληρώνονται και πολύ ακριβά. Σύμφωνα με το γνωστό μύθο -τον οποίο μας θυμίζει το άγαλμα Δαίδαλου &  Ικάρου στην Αγία Γαλήνη, απ΄ όπου και η φωτό- όταν πατέρας και γιός δραπέτευσαν, χρησιμοποιώντας κέρινα φτερά, από την Κρήτη για να ξεφύγουν από τον Μίνωα, ο  Ίκαρος παράκουσε τις συμβουλές του πατέρα του να μην πλησιάζει πολύ το φωτεινό δίσκο του ηλίου, με αποτέλεσμα τα φτερά να λιώσουν και να πνιγεί στο (Ικάριο) πέλαγος… Σύμφωνα με τον μύθο, μετά την απώλεια του Ίκαρου, ο Δαίδαλος εγκαταστάθηκε αρχικά στην Κύμη και έπειτα στη Σικελία…