Άγιος Νικόλαος στα Σκούρβουλα: Ένας «θαλασσινός» Άγιος στα ορεινά

Αν και ο Άγιος Νικόλαος –που εορτάζει στις 6 Δεκεμβρίου- θεωρείται προστάτης των ναυτικών, του Πολεμικού & Εμπορικού Ναυτικού, και τιμάται  ιδιαίτερα από τους ανθρώπους της θάλασσας, συναντάμε συχνά ναούς του σε ορεινά μέρη της Κρήτης-όπως στη «Σανίδα» πάνω από το χωριό Σκούρβουλα, όπου υπάρχει Μονή αφιερωμένη στη χάρη του.

Φωτογραφίες: Γιάννης  Φραγκιαδάκης

Η Μονή στην περιοχή των Σκουρβούλων Δήμου Φαιστού -με εξαιρετική θέα στο Φράγμα Φανερωμένης – αποτελεί μετόχι της Μονής  Βροντησίου και δημιουργήθηκε πριν από λίγα χρόνια από τον μοναχό Ιωσήφ Ανδρουλάκη που κατάγεται από δω και την «έκτισε» σιγά-σιγά πάνω στα ερείπια ενός πολύ παλιού μοναστηριού.

Πηγή νερού

Η θέση παλιάς και νέας μονής δεν είναι τυχαία καθώς στο συγκεκριμένο μέρος, πέραν της πλεονεκτικής θέσης με ευρεία ορατότητα στην γύρω περιοχή, υπάρχει πηγή νερού. Σύμφωνα μάλιστα με την τοπική παράδοση, οι Τούρκοι που ερχόταν και πότιζαν τα ζώα τους σε μια πηγή που βρισκόταν εδώ, παρενοχλούσαν συνεχώς τους Μοναχούς. Απηυδισμένοι οι τελευταίοι, ευχήθηκαν  να μην μπορούν να ξαναπιούν ζώα από την συγκεκριμένη πηγή νερό, όπερ και εγένετο. Λέγεται μάλιστα ότι μέχρι και σήμερα τα ζώα δεν πλησιάζουν να πιούν νερό από εκεί!

Η αναγέννηση της Μονής

Ο μοναχός Ιωσήφ (κατά κόσμον Γεώργιος) κατάγεται από τα Σκούρβουλα. Ήταν μάστορας που κατασκεύαζε κεραμιδοσκεπές μέχρι που αποφάσισε να ακολουθήσει την κλίση που είχε από παιδί και να γίνει μοναχός. Πάνω από το χωριό του, στη θέση όπου υπήρχε παλιό μοναστήρι αποφάσισε να δημιουργήσει ένα καταφύγιο ψυχής όχι μόνο για τον εαυτό του αλλά και για όσους πιστούς φτάνουν μέχρι εδώ. Όπως μας είπε ο ίδιος «Εδώ υπήρχε το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου που υπαγόταν στη Μονή Βαρσαμονέρου, όπως ήταν η Καρδιώτισσα, το Βροντήσι. Το μοναστήρι καταστράφηκε επί Τουρκοκρατίας, τα κελάρια σωζόταν μέχρι πρόσφατα, τα θυμόταν εδώ οι βοσκοί…».

Αφιερωμένος στον Θεό

Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε το 270 μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας στην Μικρά Ασία, από Έλληνες γονείς ευσεβείς και πλουσίους και έτυχε επιμελημένης μόρφωσης. Σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός και κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας. Από πολύ νωρίς είχε αφιερωθεί στα Θεία, μετά την μετάβασή του στα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό και τον Πανάγιο Τάφο. Όταν επέστρεψε στην πατρίδα του χειροτονήθηκε ιερέας. Στην αρχή αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο κι έγινε ηγούμενος της Μονής Σιών στα Μύρα της Λυκίας. Όταν απεβίωσε ο τότε Αρχιεπίσκοπος Μύρων της Λυκίας, οι επίσκοποι, δια θεϊκής αποκαλύψεως, αναγόρευσαν Αρχιεπίσκοπο τον Νικόλαο.

Διωγμοί & βασανιστήρια

Κατά τους διωγμούς του Διοκλητιανού υπέστη βασανιστήρια. Όταν όμως ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος ελευθερώθηκαν όλοι οι χριστιανοί και έτσι ο Νικόλαος επανήλθε στο αρχιεπισκοπικό θρόνο. Ο Άγιος Νικόλαος απεδήμησε ειρηνικά στις 6 Δεκεμβρίου του έτους 343. Μετά τον θάνατο του ονομάστηκε «μυροβλύτης», καθώς σύμφωνα με την παράδοση της χριστιανικής θρησκείας, τα λείψανά του άρχισαν να αναβλύζουν άγιο μύρο, όπως και άλλων αγίων. Τα λείψανά του διατηρήθηκαν στα Μύρα της Λυκίας έως και τον ενδέκατο αιώνα, όπου το 1087 κάποιοι ναύτες τα αφαίρεσαν και τα μετέφεραν στην Ιταλία, στην πόλη Μπάρι, όπου τοποθετήθηκαν στο Ναό του Αγίου Στεφάνου.

Προστάτης των ναυτικών

Όσο για το λόγο που θεωρείται προστάτης των ναυτικών: Σύμφωνα με την θρησκευτική παράδοση, κάποτε ο Άγιος Νικόλαος αποφάσισε να ταξιδέψει με πλοίο στους Άγιους Τόπους, για να προσκυνήσει. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού ξέσπασε θαλασσοταραχή, με αποτέλεσμα πλήρωμα και επιβάτες να πανικοβληθούν. Ο Άγιος όμως δεν έχασε την πίστη του, προσευχήθηκε στον Θεό και η θάλασσα ηρέμησε.