Ένα …(ΑΚΟΜΑ)  γύρο το φεγγάρι κι άλλον έναν η ζωή…..

Της Ύβας Κουμαντάκη

 Η «πασιφαής» Σελήνη στραμμένη προς τη Γη, πλήρης φωτεινός κυκλικός δίσκος ο μεγαλύτερος  των τελευταίων 70 χρόνων ανέτειλε την ίδια στιγμή που έδυσε ο ήλιος.

Κρατώντας την απόλυτη ισορροπία της μέρας με την νύχτα στάθηκαν απέναντι παραχωρώντας το ένα τη θέση του στο άλλο.

Φεγγάρι  χίλιο τραγουδισμένο … φεγγάρι  ολόκληρο, μισό, ανύπαρκτο ..

Πηγή έμπνευσης – παρέα διαδρομής – κατάθεση σκέψεων, προσδοκιών, αναμνήσεων!

Μια τόση  δα κουκκίδα στο βαθύ σκούρο μπλε του ουρανού, ταράζει την ησυχία στο σκοτάδι!

Και ποιος δε σήκωσε το βλέμμα με παρέα ή χωρίς;

Ποιήματα ύμνοι γραμμένα για πανσελήνους.

Τραγούδια μελωδικά πηγή έκφρασης συναισθημάτων.

Μαντινάδες  τραγουδισμένες ψιθυριστά.

Τέχνες που ξεδιπλώθηκαν περίτεχνα για χάρη του.

Στην τοπική μας παράδοση το φεγγάρι έχει την τιμητική του.

Απ ‘ τον Ερωτόκριτο   και το παράπονο της Αρετούσας …

Κι αμνόγω σου στον ουρανό, στον ήλιο, στο φεγγάρι,
άλλος ογιά γυναίκα του ποτέ να μη με πάρει. (Β.Κορνάρος)

 έως σήμερα (ενδεικτικά)

Φεγγάρι φαίνεται κι εσύ  θα’ χεις τα βάσανα σου

Γι αυτό χλωμό κι αμίλητο είναι το πέρασμα σου (Γιώργης Καράτζης)

Ηλιε μου και φεγγάρι μου, χαράμι όσα θωρείτε

Αφού να κάνετε στραθιά, ομάδι δεν μπορείτε (Μιχαλόμπας)

Έλα  και πάρε με αγκαλιά, και δώσε φώς τα βράδια

Να μη θωρώ αλάργο σου, να φεύγουν τα φεγγάρια (Βούλα Χανιωτάκη)

Όσες φορές πανσέληνο μακριά της θα περάσω

Φεγγάρι μου δεν πρόκειται να βγω να σε θαυμάσω (Γιάννης Θεοδωράκης)

Φεγγάρι είσαι μονάχο, μα ξάνοιξε και μένα

να δεις πως μοιάζει η μοναξά,στο πρόσωπο με σένα (Μάρω Γεωργιλαδάκη)

Κρύβεσαι, βγαίνεις, δεν μιλάς, γίνεσαι νύχτα, λιάζεις

Φεγγάρι μου αχ να’ ξερες, πόσο πολύ του μοιάζεις (Ηλιάννα Λυκόυδη)

Ήθελα με του φεγγαριού, τσ’ αχτίνες να ταιριάσω

Ν’ αγκαλιαστώ με τσι στιγμές που αύριο θα χάσω (Ραπτάκης Γιώργος)