Ένας καλλιτέχνης… αρχαίων μουσικών οργάνων!

Γράφει η Εύα Kαπελλάκη – Κοντού*

Το να είσαι καλλιτέχνης είναι σπουδαίο στ’ αλήθεια, το να είσαι οραματιστής είναι σπάνιο και όταν στο δρόμο σου συναντήσεις κάποιον που ψηλά έχει βάλει τον πήχη και στόχους πολλούς να θεριέψει, τότε απλά ακολουθείς τ’ αχνάρια του αχνοπατώντας πλάι του.

Ο λόγος για τον κο Νίκο Ζαχαριουδάκη ορμώμενο από την Νίβρυτο Δήμου Γόρτυνας. Ευπροσήγορος, χαμογελαστός και πάντα με την αίσθηση του χιούμορ για τον πρώτο χαιρετισμό, άμα τον απαντήσεις.
Τον συνάντησα σε μια εκδήλωση πολιτισμού και από την πρώτη στιγμή θαρρείς πως αιώνες πριν, συναντηθήκαμε.
Για τον Πλάτωνα ο όρος «Τέχνη» συνδέεται με τον όρο «Χειροτεχνία» . Με αυτή την έννοια τέχνη είναι η ικανότητα να κάνουμε κάτι που απαιτεί επιδεξιότητα και γνώσεις για τον τρόπο που θα πραγματώσουμε έναν σκοπό.
Αυτό τον σκοπό φαίνεται πραγματοποίησε ο κος Νίκος Ζαχαριουδάκης στο εργαστήρι του. Μελετά τα κείμενα των Αρχαίων Ελλήνων με ξεχωριστή σπουδή -ως λάτρης της αρχαίας Ελληνικής παιδείας – για να ανακαλύψει το μυστικό της γνώσης και να το μετουσιώσει σε πράξη τρανή και δημιουργία των αρχαίων μουσικών οργάνων όπως το Μονόχορδο του Πυθαγόρα, τη λύρα του Απόλλωνα και το φλάουτο του Πανός.
Θα ήταν σπουδαίο και πολιτισμικό γεγονός αν ο κος Ν. Ζαχαριουδάκης έκανε ημερίδες σε σχολεία αλλά και σε δημοτικές αίθουσες παρουσιάσεων για τους δημότες και όχι μόνο, αλλά και σε αμφιθέατρα Πνευματικών Κέντρων για παιδιά, γονείς και δασκάλους!
Στους «Νόμους» (664-672e) υποστηρίζει ο Πλάτων την άποψη ότι όταν η τέχνη είναι σωστή, βοηθά στη σωστή διάπλαση του χαρακτήρα των νέων και γι’ αυτό το ίδιο το κράτος και όχι οι καλλιτέχνες πρέπει να είναι εκείνο που θα επιλαμβάνεται των ζητημάτων που αφορούν στην επίδραση των τεχνών στους ανθρώπους.
Είθε λοιπόν με σύνεση και περισσή σπουδή το κουτί των τεχνών σιγά – σιγά ν ανοίγουμε και να κοινωνούμε τις γνώσεις που θα μας οδηγήσουν στο ξέφωτο!

* Η Εύα Kαπελλάκη – Κοντού είναι Εκπαιδευτικός και αρθρογράφος Lettere Classiche dell’ Universita’ degli studi di Napoli “Federico II”