Γιατί σήμερα (6/5) όλοι οι Βούλγαροι της Μεσαράς έσφαξαν αρνί…;

Μπορεί το Πάσχα για μας να είναι η μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης , ωστόσο στη Βουλγαρία οι Χριστιανοί σφάζουν το αρνί στις 6 Μαϊου ημέρα εορτής  του Αγίου Γεωργίου με το Παλαιό Ημερολόγιο. Όποιος έκανε σήμερα μια βόλτα στη Μεσαρά διαπίστωνε εύκολα του λόγου το αληθές αφού στα περισσότερα σπίτια που διαμένουν Βούλγαροι ακουγόταν έντονη η μυρωδιά του ψητού αρνιού. Την ημέρα αυτή η κάθε οικογένεια αγοράζει ένα αρνί εν ζωή το οποίο σφάζουν και ψήνουν στο σπίτι με ένα ιδιαίτερο τρόπο. Το ανοίγουν , το καθαρίζουν , βγάζουν τα εντόσθια και στη συνέχεια το γεμίζουν με ρύζι. Αμέσως μετρά το πηγαίνουν στο φούρνο ενώ ακολουθεί πλούσιο ποτό και φαγοπότι.

Ο Άγιος Γεώργιος , ένας από τους πιο αγαπητούς αγίους στη Βουλγαρία

Η Σόφια έχει άλλους τρεις αγίους μ’ αυτό το όνομα, ενώ το ίδιο το όνομα Γκεόργκι είναι από τα ευρύτερα διαδεδομένα στη Βουλγαρία. Πλήθος εκκλησιών είναι αφιερωμένες στον άγιο, που σκοτώθηκε λόγω της πίστης του στον Χριστό το 303μχ.

 Η Ροτόντα του Αγίου στη Σόφια    

Στην Σόφια βρίσκεται και μία από τις αρχαιότερες εκκλησίες στο όνομα του αγίου – η ροτόντα του Αγίου Γεωργίου. Το κτίριο είναι παλιότερο σχετικά καλά διατηρημένο αρχαίο οικοδόμημα στην πόλη, που σχεδόν 1700 χρόνια είναι σιωπηλός μάρτυρας των γεγονότων στην πόλη και χρονολογείται από τις αρχές του 4ου αιώνα. Τότε η πόλη ήταν εντυπωσιακή – με πολλά δημόσια κτίρια με πλούσιες μαρμάρινες προσόψεις, όπως ναοί, λουτρά, διοικητικά κτίρια.

Η τύχη του κτιρίου ήταν ασταθής. Μετά την οικοδόμησή του χρησιμοποιήθηκε λιγότερα από 200 χρόνια. Ύστερα το κτίριο καταστράφηκε, πιθανώς από σεισμό το 518. Μόλις τον 10ο αιώνα, όταν η πόλη, που τότε ονομάζεται Σερδική, είναι στα όρια του Πρώτου Βουλγαρικού Βασιλείου, το κτίριο αποκαταστήθηκε ως ναός, εκ νέου εικονογραφήθηκε και αργότερα αναγγέλθηκε μητροπολιτική εκκλησία.

Στην διάρκεια του τουρκικού πολέμου μετατράπηκε σε τζαμί και μόλις μετά την απελευθέρωση αποκαταστήθηκε η παλιά λειτουργία του κτιρίου.

Σήμερα η ροτόντα του Αγίου Γεωργίου είναι σχεδόν κρυμμένη από μεγάλα διπλανά κτίρια από την εποχή του σταλινισμού, αλλά παραμένει ένα από τα αρχιτεκτονικά μαργαριτάρια της βουλγαρικής πρωτεύουσας και συνεχίζει να είναι πηγή αινιγμάτων.