Γιώργος Ρινακάκης: Ο χώρος της μουσικής είναι για μένα ένας «κόσμος φανταστικός»!

Από τότε που γνώρισα τον Γιώργο, με εντυπωσίαζε πάντα η ταπεινότητα και η αγάπη του για το λαούτο!
Κάθε φορά που τύχαινε να περνώ από το κατάστημα της οικογένειας του στις Μοίρες , τον έβλεπα πάντα να μελετάει.

Από την Ύβα Κουμαντάκη

Κάποιο πανηγύρι της Αγίας Άννας στον Κουσέ Δήμου Φαιστού (ένα από τα χωριά της καταγωγής του) στάθηκε αφορμή για το ξεκίνημα του.

Όπως μας λέει « Με είχε μαγνητίσει από μικρό το λαούτο, θυμάμαι αξέχαστα το σχήμα του Αλέκου Καλεμάκη και του Γιώργη Σμαραγδάκη στα πανηγύρια που πηγαίναμε με τους γονείς μου.
Μόνιμη μου συντροφιά ήταν μια κιθάρα πλαστική. Έκοβα πλαστικά καλαμάκια και έφτιαχνα ένα αυτοσχέδιο φτερό και όλη μέρα ασχολιόμουν με τις χορδές.
Σε μια παρέα ο Σμαραγδής μου πέρασε χορδές του λαούτου στην πλαστική κιθάρα και μου χάρισε ένα κανονικό φτερό. Είχε γίνει σάρκα μου. Εκείνη η στιγμή για εμένα ήταν μαγική, ήμουν σίγουρος ότι η μουσική θα ήταν το σημείο αναφοράς μου», μας είπε.

ΠΡΩΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ: «Σε όλο το Γυμνάσιο είχα κάνει πλύση εγκεφάλου στους δικούς μου ότι θέλω να μάθω λαούτο, στην Γ’  Γυμνασίου ξεκίνησα μαθήματα με τον Γιάννη Γωνιανό στο Πετροκεφάλι και για ένα χρόνο βυθίστηκα στη μουσική και στη μελέτη μέχρι να αποκτήσω το πρώτο μου λαούτο. Για 4 χρόνια ήμουν μαθητής του Γωνιανού, με τον οποίο με μεγάλη μου συγκίνηση μετά από χρόνια γίναμε και συνεργάτες».

ΠΡΩΤΟ ΓΛΕΝΤΙ: «Το 1999 με κάλεσαν να παίξω σε έναν γάμο στον Κουσέ με τον Νίκο Σεβαστάκη. Ακόμα το σκέφτομαι και δεν μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματα μου όταν ανέβηκα στο πάλκο. Ακολούθησαν γλέντια με τον Αλέκο Καλεμάκη και τον Γιώργη Σμαραγδή».

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ: «Το 2005 βρέθηκα στο πλευρό του Μιχάλη Αλεφαντινού. Μεγάλο σχολείο! Ήρθαν οι συνεργασίες με τους Μιχάλη και Γιώργο Κουνάλη, Νίκο Γωνιανάκη, Γιώργο Νικ. Ζερβάκη και από το 2013 και μετά μόνιμα βρισκόμαστε σαν σχήμα με τον Κώστα Ψαρουλάκη.

Στον καλλιτεχνικό χώρο βλέπουμε σχήματα που ξεκινούν με τους καλύτερους οιωνούς και αυτό σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα χαλάει. Οι συνεργάτες πρέπει να συζητούν μεταξύ τους, να ξεκαθαρίζουν τις επιθυμίες και τις απόψεις τους από την αρχή. Το πιο ασήμαντο πρόβλημα αν δεν συζητηθεί μπορεί να γιγαντωθεί χωρίς λόγο. Οι εξωτερικοί παράγοντες πάντα θα φέρνουν συγκρούσεις αλλά πρέπει να υπάρχουν γερές βάσεις εμπιστοσύνης, κοινών στόχων και πορείας. Θέλει δουλειά».

ΣΕΒΑΣΜΟΣ: «Δεν μπόρεσα ποτέ να απομυθοποιήσω το χώρο του πάλκου. Όταν σε επιλέγουν πρέπει να έχεις την αίσθηση της ευθύνης, είναι τιμή. Έχουμε χρέος. Μόλις ξεκινώ να παίζω ξεχνώ τα πάντα».

ΚΟΣΜΟΣ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΣ: «Έτσι έμοιαζε σε εμένα ο χώρος της μουσικής: “Κόσμος Φανταστικός” και έτσι ονόμασα την πρώτη δισκογραφική μου δουλειά που είχα πολύ μεράκι να παρουσιάσω στον κόσμο. Η δισκογραφία σήμερα ίσα που αναπνέει και έτσι ότι δημιουργείται μουσικά παρουσιάζεται μέσω Διαδικτύου. Αυτά είναι τα σημεία των καιρών».

ΜΕΤΑΦΕΡΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΓΝΩΣΗ: Ο Γιώργος με την σειρά του μαθαίνει σήμερα μικρά παιδιά και ενήλικες μαντολίνο και λαούτο στον πολιτιστικό σύλλογο Βώρων.
«Η μάθηση», μας είπε, «δεν σταματάει ποτέ»:  «Διδάσκω και διδάσκομαι ταυτόχρονα. Παίρνω μεγάλη δύναμη από την όρεξη των παιδιών που βιάζονται μεν αλλά έχουν και ταυτόχρονα διάθεση για μελέτη. Παίρνουμε την μουσική μας από την αρχή, από την βάση και είναι ένα μαγικό ταξίδι αυτό».

Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ: « Η Μεσαρά ήταν, είναι και θα είναι ένας μουσικά ευλογημένος τόπος. Εμείς δεν το βλέπουμε και δεν το στηρίζουμε αυτό. Έχουμε μεγάλη δύναμη και αυτό θα συνεχιστεί ως φαίνεται από τα νέα παιδιά που προχωράνε την παράδοση μας. Οφείλουμε να υποστηρίξουμε τον τόπο μας, πρώτα γιατί το αξίζει».