Το λιοντάρι του Μαρτσάλου: Υπέροχο και αγέρωχο σαν αληθινό…

Δεν είναι τόσο «διάσημο» όσο το Λιοντάρι του Λέντα -για να ακριβολογούμε για τους περισσότερους δεν είναι καν γνωστή η ύπαρξη του- ωστόσο, όπως φαίνεται καθαρά στη φωτογραφία, το συναγωνίζεται σε πιστότητα «αναπαράστασης του πρωτοτύπου». Ο λόγος για το Λιοντάρι του Μαρτσάλου, στη νότια Κρήτη, που οι περισσότεροι δε γνωρίζουμε καν ότι «φωλιάζει» εδώ, ούτε ποιος πανάρχαιος μύθος μπορεί να κρύβεται πίσω από την μορφή του άγριου ζώου που πέτρωσε κι έγινε βράχος στην ερημιά. Λιοντάρι «ολοζώντανο» με τη χαρακτηριστική μουσούδα, τα μάτια και τα αυτιά, την υπερυψωμένη ράχη, το απλωμένο μπροστινό πόδι.

Πανέτοιμο, λες, να χιμήξει στην «τροφή» που βρίσκεται μπροστά του -παραδόξως χορτοφαγικής διατροφής για την περίπτωση- τον μικρό θάμνο. Το εξαιρετικό αυτό γλυπτό της φύσης βρίσκεται σε μια εξίσου εξαίρετη περιοχή -όπως θα γνωρίζετε καλά, όσοι έχετε φτάσει μέχρι εδώ περπατώντας ή μέσω θαλάσσης- όπου βρίσκεται και η εκκλησία της Παναγιάς της Μαρτσαλιανής, αφιερωμένη στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου- κτισμένη μέσα στον βράχο και ο χώρος της -που θεωρείται ότι χρησιμοποιήθηκε ως κατακόμβη κατά την διάρκεια των χριστιανικών διωγμών- ανακαλύφτηκε κατά τύχη, από ένα βοσκό καθώς είχε κατασκεπαστεί από βράχους.

Η περιοχή έχει πολλούς φοίνικες που κάνουν το τοπίο «εξωτικό», ενώ εδώ βρίσκεται και μια πανέμορφη παραλία με απάνεμα νερά- εξ ου και το όνομα «Μάρτσαλο» που στα λατινικά σημαίνει «Καλό Λιμάνι». Η παραλία χρησιμοποιήθηκε ως λιμάνι από τα Μινωϊκά χρόνια, καθώς βρέθηκαν ίχνη από λιμενικό οικισμό του 1800-1600 πΧ. Αργότερα, ο Απόστολος Παύλος σταμάτησε στο Μάρτσαλο για να διδάξει τον Χριστιανισμό, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του προς τη Ρώμη- διόλου τυχαίο το ότι στην ευρύτερη περιοχή αναπτύχτηκε ιδιαίτερα πλούσια μοναστική και ασκητική παράδοση.