Ο Ορειβατικός Σύλλογος Μοιρών έβαλε τα γιορτινά του και πήρε τα βουνά (φώτο)

Μια τέλεια Χριστουγεννιάτικη ανάβαση στην Κουτσουνάρα, στους Δύο Πρίνους και στον Άγιο Νικόλαο, έκανε ο Ορειβατικός Σύλλογος Μοιρών την περασμένη εβδομάδα κλείνοντας έτσι μια χρονιά εξορμήσεων… σε ένα από τα ομορφότερα μονοπάτια του τόπου μας!

Η ανάρτηση του Ορειβατικού Συλλόγου Μοιρών:

Ο Ορειβατικός Σύλλογος Μοιρών με μια μεγάλη ομάδα ορειβατών στις 16 Δεκεμβρίου 2018 με αρχηγούς τους Σαββάκη Μανόλη και Καμπουράκη Κώστα, πραγματοποιήσαμε κυκλική πορεία με σημείο εκκίνησης τη θέση «Κουτσουνάρα».

Ακολουθήσαμε ένα πανάρχαιο αχνό, φιδίσιο, ανηφορικό μονοπάτι, που ελίσσεται μέσα σε ένα απέραντο πευκόδασος. Μετά από δυο ώρες σκληρής πορείας ανεβήκαμε πάνω στο διάσελο «Σαμάρι» (υψ1400μ). Η ημέρα ήταν μουντή με χαμηλές θερμοκρασίες και όσο ανεβαίναμε το κρύο γίνονταν περισσότερο αισθητό. Το βουνό μύριζε χειμωνίλα, ενώ πυκνή αχλή μας χάιδευε τα πρόσωπα και ύστερα έρχονταν η βροχή κατά ριπές. Ο συνδυασμός των παραπάνω φαινομένων έδινε στο τοπίο μια ιδιαίτερη αίσθηση και ομορφιά.

Από το Σαμάρι με βροχή κατηφορίσαμε για τη θέση «Δυο Πρίνους» που είναι το μπαλκόνι του Ρούβα (υψ1200μ). Εκεί πάνω στο πλάτωμα βρίσκεται η διμάρτυρη εκκλησία του Μιχαήλ Αρχαγγέλου και της Αγίας Ευφροσύνης. Έχει δημιουργηθεί χώρος αναψυχής με νερό και μερικά βοσκόσπιτα. Φιλοξενηθήκαμε στο σπίτι του βοσκού Κώστα Βεϊσάκη από το Ζαρό, όπου απολαύσαμε ένα πλούσιο γεύμα, μιας και ήταν η τελευταία ορειβασία του απερχόμενου έτους.

Μετά το γεύμα ο καιρός άνοιξε καθάρισε το τοπίο από την ομίχλη και απολαύσαμε το ειδυλλιακό αυτό δάσος. Με κόκκινους σκούφους στα κεφάλια μας είπαμε τα κάλαντα, ευχηθήκαμε όπως η νέα χρονιά του 2019 να είναι καλύτερη από αυτή που φεύγει, να φέρει στη ζωή μας υγεία, νέες ελπίδες, νέες προσδοκίες, Ειρήνη και αφετηρία μιας πιο δημιουργικής χρονιάς.

Το μαγευτικό δάσος του Ρούβα είναι εκτάσεως 30.000 στρεμμάτων, ένα από τα μοναδικά φυσικά δασικά οικοσυστήματα, στο οποίο κυριαρχούν οι πρίνοι και αποτελεί το περιβόλι του Ψηλορείτη. Μέσα στους πρίνους ενδημούν σφεντάμια, αζίλακες, λιόπρινα, πεύκα και κυπαρίσσια. Το δάσος είναι βιότοπος του γύπα ή σκάρας, του γυπαετού ή κοκαλά, του αγριόγατου ή φουρόγατου κλπ. Πάνω από την μάνα του νερού σε περιφραγμένη έκταση ενδημεί η ορχιδέα της Κρήτης, το κρητικό κεφαλάνθηρο, ενώ στη θέση «Διπλόρι» το δέντρο Ζέλκοβα-Αμπελίτσα-Ανέγνωρο σε έκταση 20 περίπου στρεμμάτων. Η περιοχή αυτή λόγω της αγριότητας υπήρξε διαχρονικά καταφύγιο και τόπος προστασίας ανταρτών και Χαΐνηδων.

Το απομεσήμερο κατηφορίσαμε στο άγριο φαράγγι του Γάφαρη μήκους 5 χιλιομέτρων, το οποίο σχηματίζεται σαν μια μεγάλη μαχαιριά μεταξύ των κορφών Αμπελάκια και Σαμάρι. Οι μεγάλες κάθετες ορθοπλαγιές του φαραγγιού είναι κατάφυτες από πεύκα με ενδιαφέροντες γεωλογικούς σχηματισμούς. Απολαύσαμε τον καταρράχτη του φαραγγιού, που έτρεχε επί τέλους αρκετό νερό και φωτογραφηθήκαμε. Η βροχή επανήλθε δριμύτερη και κράτησε μέχρι που φθάσαμε στη Μονή του Αγίου Νικολάου, όπου τερματίσαμε την πορεία μας μετά από 6 ώρες ευχάριστης πορείας.

Κείμενο : Μανόλης Δακανάλης

Φωτογραφίες : Μανώλης Ντρετάκης