Όταν φεύγουν ξεχωριστοί άνθρωποι… O αξέχαστος Γιάννης Λεμονάκης, Κλητηρογιάννης

Ασφαλώς, όταν φεύγουν κάποιοι ξεχωριστοί άνθρωποι, ο κόσμος μας γίνεται φτωχότερος. Και αυτό σίγουρα συνέβη, τώρα και σαράντα ημέρες, που έφυγε από τη ζωή ο αξέχαστος Γιάννης Λεμονάκης, περισσότερο γνωστός ως Κλητηρογιάννης.

Ο Γιάννης καταγόταν από το Ζαρό, όπου αρχικά έκανε  οικογένεια, παντρεμένος με την επί 59 χρόνια σύντροφο της ζωής του Άννα, το γένος Ι. Ζωγραφάκη. Όταν είδε πως στη Μεσαρά, στα Καπαριανά, στις Μοίρες μπορεί με την εργατικότητά του να προκόψει περισσότερο, πήρε την οικογένειά του και εγκαταστάθηκε στα Καπαριανά. Πράγματι, με την δουλειά του, όχι μόνο στη γεωργία, αλλά κυρίως στην κατασκευή πλίνθων δημιούργησε μια επιχείρηση, την πιο γνωστή και αξιόπιστη στην περιοχή και η έκφραση «έχτισε τα Καπαριανά» δεν ήταν υπερβολή. Έγινε σύντομα παράδειγμα για μίμηση, ενώ παράλληλα ήταν πολύ σωστός οικογενειάρχης.

Όμως, εκεί που ξεχώριζε ο Κλητηρογιάννης, ήταν οι προσωπικές του σχέσεις με τους πελάτες του και τον κόσμο γενικότερα. Πρώτα η εγκάρδια επαφή, το κέρασμα και ύστερα η δουλειά. Σε ελάχιστο χρόνο ο μέχρι πριν λίγο άγνωστος, γινόταν φίλος και στη συνέχεια ευχαριστημένος πελάτης.

Αυτό ήταν το κύριο χαρακτηριστικό του Γιάννη: Η άριστη επαφή του με τον κόσμο. Ο καλός λόγος, το αστείο, το άδολο ευφυολόγημα, το κέρασμα, είτε στο καφενείο, είτε στο σπίτι του, είτε οπουδήποτε αλλού, τον έκαναν πρόσωπο παντού γνωστό, παντού αγαπητό. Κακό δεν πρέπει να έκανε σε κανέναν, αντίθετα πολλοί δοκίμασαν το δόσιμο και την χουβαρντοσύνη του. Το σπίτι του ήταν πάντα ανοιχτό, όχι μόνο για τους συγγενείς και φίλους, αλλά για όλο τον κόσμο. Εκεί η Άννα, πάντα πρόσχαρη, έκανε τη φιλοξενία πράξη.

Αν ο Θεός αμείβει ανάλογα με τις καλοσύνες, ο Κλητηρογιάννης είναι σίγουρα, τώρα και 40 μέρες, στον Παράδεισο. Και εδώ, σε μας, στην τοπική κοινωνία, θα μείνει πραγματικά αξέχαστος.

Γ. Ζ.

[Στη φωτογραφία, από το φακό του Γιάννη Φραγκιαδάκη, διακρίνεται πίσω από τον Κλητηρογιάννη και ο  Μιχάλης Τσικριτσάκης ή Τζαγκρουνής, Ζαριανός επίσης στην καταγωγή, κάτοικος Καπαριανών, που «έφυγε» κι αυτός φέτος από τη ζωή. Αιωνία η μνήμη και των δύο]