“Σας παρακαλώ μη με αγγίζετε”

«Σας παρακαλώ μη με αγγίζετε, θέλω κι εγώ να μεγαλώσω για να σας προσφέρω το οξυγόνο μου και τη σκιά μου… Ευχαριστώ». Το σημείωμα γραμμένο με καλλιγραφικά γράμματα -με ουρίτσες & καμπύλες- πάνω σε χοντρό χαρτόνι, δεμένο επιμελώς με ανθεκτικό σχοινάκι πάνω στον λεπτό κορμό που φιλοδοξεί να γίνει δέντρο, επιχειρεί να εκφράσει γραπτώς τη «φωνή του», μπας και το γλυτώσει από τις ορδές των παραθεριστών που όταν εφορμούν το θέρος μαζικά επί των ακτών, δεν αφήνουν τίποτα όρθιο. Αυτό που απομένει είναι να ξαναφωτογραφίσουμε του χρόνου τέτοια μέρα, το «υπό ανάπτυξη» δέντρο (πρόκειται για αλμυρίκι, υποθέτουμε) για να δούμε αν οι… γραπτές συστάσεις έπιασαν τόπο κατορθώνοντας να συγκινήσουν τους λουόμενους, δίνοντας του την ευκαιρία να βρει μια θέση στον ήλιο και να αναπτυχθεί στην άμμο, προσφέροντας τον ίσκιο του στον πιο… καπάτσο παραθεριστή που θα το καπαρώσει πρώτος στήνοντας καμιά μόνιμη σκηνή από κάτω- ως συνηθίζεται στο νότο.