Ένα  βιβλίο αφιερωμένο «στις αγιασμένες μορφές των Αστερουσίων»

Ο Ιωσήφ Φιλάγρης και τα Αστερούσια- Συμβολή στην τοπική ιστορία» είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου που έγραψε ο Ζαχαρίας Δ. Καλοχριστιανάκης και εξέδωσε η Μονή Κουδουμά. Τα έσοδα από τις πωλήσεις θα διατεθούν για το έργο του Μοναστηριού και του μετοχίου των Τριών Ιεραρχών Λουσουδίου.

Το βιβλίο (με σύνοψη στα Αγγλικά, τα Γερμανικά & τα Ρωσικά) που όπως αναφέρει ο συγγραφέας του γράφτηκε με προτροπή του Μητροπολίτη Γορτύνης & Αρκαδίας κ.κ. Μακαρίου, είναι αφιερωμένο «στις αγιασμένες ασκητικές μορφές των Αστερουσίων,  σ΄ αυτούς που στα δύσκολα χρόνια της σκλαβιάς κράτησαν  άσβηστο το καντήλι της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού».

Όπως διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου «Εδώ στα Αστερούσια, στη νοτιότερη οροσειρά της Ελλάδας και της Ευρώπης, στην εκκλησιαστική επικράτεια της Ιεράς Μητρόπολης Γορτύνης & Αρκαδίας, παρά “την Κωφήνια” κορυφή, και την Ιερά Μονή Κουδουμά, στην τοποθεσία Λουσούδι, στην Ιερά Μονή των Τριών Ιεραρχών, έζησε το β΄ μισό του 14^ου αιώνα ο λόγιος ιερωμένος Ιωσήφ Φιλάγρης, ιδρύοντας ένα ανώτατο πνευματικό κέντρο, διδάσκοντας την “πλείονα” γνώση και αντιγράφοντας τα αριστοτελικά κείμενα”».

Ο συγγραφέας

Ο συγγραφέας του βιβλίου Ζαχαρίας Καλοχριστιανάκης γεννήθηκε το 1938 στον Πύργο Μονοφατσίου. Είναι απόφοιτος της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Ηρακλείου. Σπούδασε Γερμανικά στο Ινστιτούτο Γκαίτε Αθηνών. Υπηρέτησε ως Δάσκαλος σε σχολεία των Νομών Πιερίας, Αττικής και Ηρακλείου και έχει θητεύσει ως Πρόεδρος & μέλος Δ.Σ. Συλλόγων Δασκάλων & Νηπιαγωγών καθώς και Πολιτιστικών Συλλόγων. Σύζυγος του είναι η Δασκάλα Πολυτίμη Οικονόμου με την οποία απέκτησαν τρεις γιούς: Τον Δημήτρη, Γιατρό Νευρολόγο, τον Αλέξανδρο, Γυμναστή-Μουσικό και τον Αντώνη, Φυσικό.  Έχει γράψει τα βιβλία: «Οι Τρεις Εκκλησιές των Αστερουσίων» (2008), «Ο Πύργος Μονοφατσίου, Ιστορία-Θρησκεία-Λαογραφία» (2009), «Γενεαλογικό δέντρο της οικογένειας Καλοχριστιανάκη» (2014) & «Οι Τρεις Εκκλησιές στον πόλεμο του 1940» (2014).

«Ερημούπολη»

Απόσπασμα από το βιβλίο: «Ο αστερουσιανός χώρος, ο αποκαλούμενος και “Eρημούπολη* [* Έτσι προσδιοριζόταν η περιοχή από τον Κόφινα μέχρι την Αγία Γαλήνη, όπου υπήρχε ο ναός του Γαληνίου Χριστού], όπου δεν καλλιεργούνταν μόνο τα “ιερά γράμματα” αλλά και  “ τα  πλείω τούτων”, με ηγεμονική παρουσία τις Μονές Οδηγητρίας, Κουδουμά, Τριών Ιεραρχών στο Λουσούδι, Γαληνίου Χριστού στην Αγία Γαλήνη, και με τον “ιδιότυπο μοναχισμό του”, δόξασε την εκκλησιαστική ιστορία της χριστιανοσύνης, γονιμοποίησε τον πατερικό και ευαγγελικό λόγο και εξακτινώθηκε στον ευρύτερο αιγαιακό χώρο. Από την Κρήτη την αποκαλούμενη και  “χώρα των Μακάρων”, και ειδικά από τα Αστερούσια, ο ασκητισμός μεταδόθηκε στα νησιά του Αιγαίου, στα παράλια της Αττικής, της Πελοποννήσου κι αργότερα στην Ευρώπη. Η Ορθόδοξη εκκλησιαστική βιβλιογραφία πλουτίστηκε από τα βαθυστόχαστα κείμενα της αντιρρητικής θεολογίας και ο Ορόδοξος μοναχισμός υιοθέτησε τον τύπο της νοεράς προσευχής και την ψυχοτεχνική της πρακτική».