Αμφισβητήσεις

Στο τέλος του Ιουνίου και η αμφιβολία στο ζενίθ. Δεν υπάρχει χώρος ούτε χρόνος για λογική και περίσκεψη. Ο φόβος κυρίαρχος στην ελληνική κοινωνία. Αμφισβητούνται τα πάντα από τους πάντες ή σχεδόν από τους πάντες.

Γράφει η: Εύα Καπελλάκη-Κοντού*

Οι πολιτικοί στα τηλεοπτικά παράθυρα μιλάνε για «πολιτικά ρομπότ» για αγωνία, φόβο, παράλυση και ημιτελή σχέδια της κυβέρνησης. Κάποιοι παραμιλούν για τ’ αγκάθια τής μετά covid περιόδου και κάτω από αυτό το καθεστώς καλούνται οι ξενοδόχοι, οι επιχειρήσεις να λύσουν ένα πολύ δύσκολο σταυρόλεξο.

Ελάχιστες κρατήσεις δειλές επαναπροσλήψεις, διλήμματα στο ποιος θ’ ανοίξει και θα παραμείνει ανοικτός μέχρι τις 30 Σεπτέμβρη.

Βέβαια σε όλο αυτό το σύννεφο της αμφισβήτησης υπάρχουν και ευχάριστα διαλείμματα, όπως στην όμορφη Μάνη που δηλώνουν πως ο τουρισμός κυρίως ο εγχώριος, πηγαίνει πολύ καλά.

ΟΙ αμφισβητήσεις πολλές, οι φωνές ακούγονται άλλοτε ως κραυγές αγωνίας κι άλλοτε ως ψίθυροι αμφιβολίας. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να διαχειριστεί κανείς μια τόσο πρωτόγνωρη κατάσταση και να προχωρήσει χωρίς επιπτώσεις τόσο στην κοινωνία, όσο και στην οικονομία.

Όλα παραπαίουν, όλα ζυγίζονται σε ζυγαριά ακριβείας με μια πεθυμιά:

 να έχουμε καλό ζύγι στο δια ταύτα! 

Τον λόγο μου θα συγκεράσω μ’ εκείνον του ποιητή – συγγραφέα:

[…] Σε τούτο τον τόπο η γαλήνη ανάβει τ’ αστέρια της σαν πέσει η νύχτα, όμως, ως αγριέψει το νέο φεγγάρι, κι ο Βοριάς ακονίσει τα δόντια του, οι ανθρώποι τυλίσσουν με αγκάθια τη μοίρα τους και τα χέρια απλώνουν στα λάβαρα*. (Από το βιβλίο του Κ. Καργάκη: « Η μνήμη των Βουνών»).

*Εύα Καπελλάκη – Κοντού [Εκπαιδευτικός και αρθρογράφος Lettere Classiche dell’ Universita’ degli studi di Napoli “ Federico II”].