Πατέρας Δημοσθένης Βασιλάκης (Παπαδήμος)

Πέρασαν κιόλας σαράντα μέρες από έναν δύσκολο αποχωρισμό. Οι μόνιμοι κάτοικοι του Αηγιάννη Αμαρίου, δοκιμάζοντας την αντοχή τους στη συγκίνηση, είπαν το τελευταίο αντίο στον εφημέριό τους.

Γράφει ο: Αδάμ Παραδεισανός

Αποχαιρέτησαν τον άξιο ιερέα Δημοσθένη Βασιλάκη, που για τριανταπέντε ολόκληρα χρόνια ήταν ενορίτης στην εκκλησία των Τεσσάρων Νεομαρτύρων του χωριού. Και η δοκιμασία έγινε ακόμη μεγαλύτερηγια έναν επιπλέον λόγο. Η νεκρώσιμος ακολουθία εψάλη λίγες ώρες  μετά το τέλος της θείας λειτουργίας, στις 28 Οκτωβρίου,την ημέρα εορτής της εκκλησίας που λειτουργούσε και υπηρέτησε όλα αυτά τα χρόνια.

Είχε κερδίσει το σεβασμό και την αγάπη  όλων των κατοίκων του χωριού λόγω της συνέπειας στα ιερά του καθήκοντα και της αξιοσύνης του ως ιερέας. Αλλά και γιατί λόγω του λειτουργήματός του ήταν υποχρεωμένος να συνοδεύσει στην τελευταία τους κατοικία συγγενείς, γονείς και προγόνους των περισσοτέρων απανταχού Αηγιαννιωτών.

Όμως εκτός από άξιος ιερέας ήταν και ένας εξαιρετικός φίλος. Οι γνώσεις του σε θέματα βυζαντινής μουσικής, τεχνολογίας, πληροφορικής και κηπουρικής ήταν χρήσιμες για όλους μας και τις παρείχε με μεγάλη ευχαρίστηση σε όποιον τις είχε ανάγκη. Ο κήπος του ήταν ένας πρότυπος πειραματικός αγρός που όλο το χρόνο φρόντιζε με αγάπη και πολύ μεράκι, πάντα συμπεριφερόμενος με περίσσεια ευαισθησία για την προστασία του περιβάλλοντος. Τα συστήματα   άρδευσης με σταγόνες για ορθολογική χρήση του νερού, τα βιολογικά φάρμακα και λιπάσματα που χρησιμοποιούσε, μαρτυρούσαν την οικολογική του ευαισθησία  και την έγνοια του για παραγωγή αγνών βιολογικών προϊόντων.

Για όλα τα παραπάνω και πολλά άλλα που δεν χωρούν σ αυτές τις λίγες αράδες,όλοι εμείς θα τον αναζητούμε.  Όχι μόνο ως έναν άξιο ιερέα  στην Ωραία Πύλη της εκκλησίας του χωριού, αλλά και  ως έναν καλό – αξιαγάπητο φίλο.

Καλό Παράδεισο άξιε ιερέα, διαλεχτέ φίλε Παπαδήμο.