Δολοφονία Κυριακής Γρίβα: Ολοκληρώθηκε η ΕΔΕ… αλλά επέστρεψε πίσω!

Ο Συνήγορος του Πολίτη «βλέπει» παραλείψεις στην Ένορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ) της ΕΛ.ΑΣ. σχετικά με την δολοφονία της Κυριακής Γρίβα, έξω από το Αστυνομικό Τμήμα Αγίων Αναργύρων, στις 1 Απριλίου 2024, και γι’ αυτό την επέστρεψε πίσω.

Όπως αποκαλύπτει ο ANT1, η έρευνα που κοινοποιήθηκε στον Συνήγορο του Πολίτη, επιστράφηκε πίσω στην Υποδιεύθυνση Διοικητικών Εξετάσεων, αφού κρίθηκε από τον Συνήγορο ότι χρειάζονται συμπληρώσεις, καθώς υπάρχουν κενά.

Εκκρεμεί η ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη του δράστη

Μάλιστα, όπως αναφέρεται στο ίδιο ρεπορτάζ, ακόμα εκκρεμεί η ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη του δράστη, καθώς ο ίδιος υποστηρίζει αδυναμία να θυμηθεί όσα συνέβησαν το βράδυ της φριχτής δολοφονίας.

«Ραγίζει» καρδιές η μητέρα της Κυριακής

Η μητέρα της Κυριακής, μιλώντας στην κάμερα του ANT1, ανέφερε μεταξύ άλλων ότι, «παρακαλώ κάθε βράδυ την Παναγία, να μου τη στείλει έστω ένα λεπτό στον ύπνο μου. Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω θα της έλεγα “όχι” να μην πάει στην Αστυνομία, να πάρει όντως ένα ταξί και να έρθει μέχρι εδώ.

Όχι, να μην πήγαινε στην Αστυνομία. Δεν την βοήθησαν, την σκότωσε μπροστά στα πόδια του φρουρού. Εγώ αν ήμουν, που δεν είμαι εκπαιδευμένη, που δεν ξέρω, που δεν έχω γνώσεις, αν έβλεπα έναν άνθρωπο με μαχαίρι… Βλέπω ακόμη και τη λάμψη του μαχαιριού».

Ολόκληρη η δήλωση– εξομολόγησή της μητέρας της

«Το ξέρω… Το καταλαβαίνω. Δυστυχώς όμως, δυστυχώς. Δυστυχώς, δεν θα ήθελα να συμβεί αυτό με τίποτα. Κάθε πρωί θέλω να της στείλω ένα μήνυμα, να της λέω, «καλημέρα». Πόσες φορές πήγε το δάχτυλο μου εκεί, στο τηλέφωνο της, να την πάρω τηλέφωνο, πολλές φορές…

Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω θα πήγαινα σε εκείνη την Κυριακή που είχα πάει στο σπίτι της και μου έφτιαξε καφέ. Ήταν ο πιο ωραίος καφές που είχα πιει ποτέ στη ζωή μου. Εύχομαι να τελειώσει εδώ, να ήταν το παιδί μου το τελευταίο, το τελευταίο θύμα, η τελευταία γυναίκα. Να είμαι η τελευταία μάνα που κλαίει το παιδί της. Θέλω να είμαι η τελευταία μάνα που κλαίει το παιδί της! Καμία άλλη μάνα! Καμία άλλη μάνα, γιατί μόνο οι μανούλες καταλαβαίνουν, μόνο οι μαμάδες καταλαβαίνουν πόσο πολύ πονάει, πονάει πολύ…

Πονάει πολύ, παρά πολύ να «χάνεις» το παιδάκι σου… Θα ήθελα πολύ να την αγκαλιάσω… Γιατί ήταν αδυνατούλα και μικρούλα και θέλω να την αγκαλιάσω, να τη μυρίσω… Να τη μυρίσω θέλω, χάνω την μυρωδιά της. Παρακαλώ κάθε βράδυ την Παναγία, κάθε βράδυ παρακαλάω την Παναγία να μου την στείλει στον ύπνο μου έστω για ένα λεπτό…

Έστω για ένα λεπτό να μου πει, «μανούλα, δεν πόνεσα, ρε μαμά, δεν πόνεσα, δεν πόνεσα μαμά και νιώθω γαλήνη εδώ που είμαι, γιατί είμαι στην αγκαλιά της Παναγίας και προσέχω πολλά παιδάκια εδώ».

Μόνο μια μανούλα μπορεί να καταλάβει. Το πρώτο πράγμα όταν γεννιέται ένα παιδί, το πρώτο πράγμα που αναγνωρίζεις, που στο δίνουν στην αγκαλιά σου, είναι η μυρωδιά της. Η μυρωδιά της και το κλάμα της. Αυτά δεν θέλω να τα ξεχάσω ποτέ.

Θέλω να πω για αυτούς τους αστυνομικούς, για αυτούς εισαγγελικούς λειτουργούς, όποιοι κι αν αυτοί, να κάνουν όσο γίνεται πιο γρήγορα, να κάνουν γρήγορα, να ανακουφιστώ τουλάχιστον. Να πω ότι τελείωσε. Πηγαίνω και χαϊδεύω τα μάρμαρα και λέω, «το κοριτσάκι μου, το παιδάκι μου είναι εδώ μέσα». Γιατί το παιδί μου να είναι εκεί; Γιατί δεν βρέθηκε κάποιος να τη βοηθήσει;

Εγώ αυτή τη στιγμή δεν είμαι και πολύ καλά, έχω βγει από το νοσοκομείο, την Ψυχιατρική Κλινική, είμαι με βαριά φάρμακα και αγωγή. Θυσιάστηκε για να μιλήσουν κι άλλες γυναίκες να πάρουν παραδείγματα. Να φοβηθούν, να πουν ότι, να μην μου συμβεί κι εμένα το ίδιο και να βγουν να μιλήσουν. Γιατί χρειάζεται πολύ θάρρος για μια γυναίκα να βγει και να καταγγείλει τον κακοποιητή της».