Ένας τρελός-τρελός κόσμος

Η έκπληξη και η σαστιμάρα ολόκληρου του πλανήτη μετά την εκλογή του νέου «πλανητάρχη»,  μια πανηγυρική, μάλιστα, εκλογή κόντρα στις προβλέψεις, τις πολιτικές αναλύσεις και τις δημοσκοπήσεις, κόντρα -για κάποιους- και στην ίδια την κοινή λογική, αποτελεί μια ακόμα τρανή επιβεβαίωση των απρόβλεπτων, έως αλλοπρόσαλλων, καιρών που ζούμε. Όχι μόνο στη χώρα μας,  όπου πιστεύαμε ότι  είχαμε την… πρωτοκαθεδρία στο αλλοπρόσαλλο τα τελευταία χρόνια, καθώς έχουν έρθει «τα πάνω κάτω», αλλά παγκοσμίως. Η Ελλάδα βίωσε από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε η οικονομική κρίση -η οποία αναπόφευκτα μετατράπηκε και σε κοινωνική- την απόλυτη ανατροπή των πάντων: Όχι μόνο του επιπέδου ζωής των πολιτών αλλά και των πολιτικών συσχετισμών καθώς κραταιά κόμματα καταποντίσθηκαν και πολύ μικρά κόμματα γιγαντώθηκαν. Οι πολιτική -και η πολιτική!-  απαξιώθηκαν σε τέτοιο βαθμό που κατά διαστήματα δεν έλειψαν οι προπηλακισμοί, οι αποδοκιμασίες και η επιθετική διάθεση απέναντι σε πρόσωπα  της «εξουσίας». Στο ζοφερό κλίμα της χώρας μας, η λογική έμοιαζε να παραχώρησε τη θέση της στις ακραίες απόψεις που εξέφραζαν, εν μέρει, την απογοήτευση και  την  οργή ενός «τρελαμένου» λαού.

Μέσα σε ένα τέτοιο πολιτικοκοινωνικό σκηνικό, η καταγραφή των απόψεων των πολιτών μέσα από τις κατά καιρούς δημοσκοπήσεις αποδείχτηκε  δύσκολο έργο και οδήγησε στην πανηγυρική διάψευση πολλών γκάλοπ , στη χώρα μας και έξω από αυτή. Σε ένα κόσμο που σκέφτεται και αντιδρά με φόβο, αγωνία, άγχος και ανασφάλεια για το αύριο  -όχι με την έννοια του μακρινού μέλλοντος, αλλά της αυριανής μέρας!- είναι αδύνατο να καταγράψει κανείς την πραγματική εικόνα και τον τρόπο σκέψης μιας κοινωνίας που αλλάζει διαρκώς. Το πρόβλημα, όπως αποδεικνύεται από τη τρέχουσα διεθνή επικαιρότητα -βλέπε Brexit ή εκλογή Τραμπ- αποδείχτηκε ότι δεν είναι μόνο ελληνικό, αλλά παγκόσμιο.  Τελικά, μάλλον θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι ζούμε σε εποχές όχι απλά δύσκολες, αλλά παντελώς απρόβλεπτες. Το τραγικό είναι ότι ενώ σε θυελλώδεις καιρούς , οι λαοί χρειάζονται εξαιρετικά ικανούς, χαρισματικούς θα λέγαμε, ηγέτες, το είδος αυτό έχει εκλείψει προ πολλού…