Μια χώρα σε αναμονή

Από τα πρώτα χρόνια του ξεσπάσματος της οικονομικής κρίσης -που μας βρήκε όχι απλά απροετοίμαστους αλλά παραλυμένους κυριολεκτικά και ανήμπορους να πάρουμε την παραμικρή πρωτοβουλία για την αντιμετώπιση του «παγόβουνου» που βλέπαμε μπροστά μας- η πατρίδα μας και οι πολίτες της είναι σε μια διαρκή «εκκρεμότητα». Μια ολόκληρη χώρα βρίσκεται σε φάση  αναμονής περιμένοντας,  αν όχι την τελική λύση και σωτηρία που θα αργήσουν κατά πολύ, τουλάχιστον μια εξομάλυνση της κατάστασης. Όλοι έχουμε ανάγκη την ελπίδα -όχι ως φθαρμένη λέξη στα χείλη των αντιπολιτευόμενων αλλά με την ουσιαστική της έννοια, τη βεβαιότητα μιας αίσιας έκβασης- ότι τα μεγάλα ζόρια κάποια στιγμή θα περάσουν. Η χώρα «θα μπει σε μια σειρά», που λέει κι ο λαός μας και θα μπορεί να περιμένει την ανάκαμψη και την ανάπτυξη.  Έχουμε μέγιστη ανάγκη να πιστέψουμε επιτέλους  ότι μπορεί να διανύουμε δύσκολο δρόμο αλλά αυτός οδηγεί σε ξέφωτο, στο οποίο κάποια στιγμή, παρά τα εμπόδια, την κόπωση στα όρια της εξάντλησης, κάποια στιγμή θα φτάσουμε.

Δυστυχώς η στάση των κυβερνώντων μας και γενικά των πολιτικών μας δεν βοηθά στο να εδραιωθεί στους πολίτες η πίστη πως η χώρα, παρά τις τεράστιες δυσκολίες, δίνει γενναία και συντονισμένα τη μάχη της και, ναι, μπορεί να την κερδίσει! Ο πολιτικός κόσμος ουδέποτε ομονόησε ώστε να δώσει από κοινού αγώνα για την αντιμετώπιση της κρίσης. Αυτό πέρα από τις καταστροφικές συνέπειες που είχε για την οικονομία μας, καθώς τα προβλήματα της γιγαντώθηκαν αντί να μειώνονται έστω και κατ΄ ελάχιστο, είχε σαν αποτέλεσμα η Ελλάδα όχι μόνο να μην μπορεί να προτείνει στους Ευρωπαίους εταίρους & δανειστές της πλάνο και πρόγραμμα εξόδου από την κρίση, αλλά να μην δύναται καν να «αρθρώσει λέξη» απέναντι στις προσταγές τους. Εξ ου και καμία κυβέρνηση στη χώρα μας δεν μπορεί να «μακροημερεύσει» τα τελευταία χρόνια, αφού κάποια στιγμή καταρρέει υπό το βάρος της λαϊκής δυσαρέσκειας. Μια χώρα ωστόσο σε διαρκή ανασφάλεια, όχι μόνο για το μέλλον της αλλά ακόμα και για την επόμενη μέρα της, ασφαλώς δεν μπορεί να ελπίζει σε σωτηρία. Μια ακόμα αλλαγή κυβερνήσεως δεν θα μπορεί να προσφέρει πολλά αν πολιτικοί και πολίτες «δεν βάλουν πλάτη» από κοινού στο εθνικό πρόβλημα. Διαφορετικά η… εθνική μας εκκρεμότητα απλώς θα διαιωνίζεται.