Χωρίς μάσκες & παρωπίδες

 Οι μάσκες του Καρναβαλιού που έπεσαν σηματοδοτώντας το τέλος της Αποκριάς, δίνουν σημειολογικά την ευκαιρία  για διάφορες σκέψεις και σαρκαστικούς συνειρμούς με την τρέχουσα πραγματικότητα-με όσο καθαρό μυαλό μπορεί να διαθέτει κανείς, μετά τις μέρες του ξεφαντώματος, στο οποίο διαπρέψαμε για μα ακόμα φορά ως λαός. Κακά τα ψέματα, οι κάτοικοι της χώρας μας  διακρίνονται στις «μεταμφιέσεις», όχι μόνο την καρναβαλική περίοδο, αλλά όλο το χρόνο. Πρώτοι και καλύτεροι οι πολιτικοί μας σέρνουν το χορό των μεταμφιεσμένων  γύρω από το «γαϊτανάκι» της σύγχρονης πραγματικότητας, ενδεδυμένοι με στολές  «σωτήρων», «στρατηγών», «ηγετών» και «αρχόντων».  Από το σινάφι τους ασφαλώς και δε λείπουν οι «θαυματοποιοί», οι «μάγοι» -με τα θαυματουργά ραβδιά στα χέρια και τα ημίψηλα καπέλα από όπου προβαίνουν λαγοί με πετραχήλια- που τάζουν πράματα και θάματα, λύση χρεών και  λεφτά εξ ουρανού, ακοπίαστα & αβασάνιστα,  χωρίς την πίεση, τους κανόνες και τις υποχρεώσεις που θέτουν οι δανειστές!

Τα πρόσωπα που άλλα δείχνουν και άλλα είναι  περισσεύουν στο πολιτικοοικονομικό σκηνικό όπου ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού δείχνει να κυκλοφορεί με μάσκες και παρωπίδες που εμποδίζουν την ορατότητα του, χάνοντας έτσι την συνολική, την πλήρη  εικόνα της πραγματικότητας. Αποτέλεσμα να μην ξέρει που πατεί και που πηγαίνει. Όλοι οι κατοικούντες στη χρεωμένη Ελλάδα γνωρίζουμε ότι αυτός που χρωστά, δανείζεται με όρους, κανόνες, υποχρεώσεις που πρέπει να τηρεί εάν θέλει να συνεχίσει να λαμβάνει οικονομική στήριξη. Επίσης όλοι γνωρίζουμε,  ή θα έπρεπε να γνωρίζουμε,  ότι ακόμα και αν μας χαριζόταν όλα τα χρέη, χωρίς διαθρωτικές αλλαγές στο κράτος μας ο φαύλος κύκλος θα συνεχιζόταν με τη δημιουργία καινούργιων χρεών. Αυτό σημαίνει ότι η χώρα μας είναι υποχρεωμένη να προχωρήσει σε δραστικές αλλαγές, ενίοτε δύσκολες & σκληρές,  αν θέλει να ελπίζει ότι κάποια στιγμή θα σταθεί όρθια. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει πολιτικοί και πολίτες να «βγάλουν τις μάσκες». Οι μεν πολιτικοί να σταματήσουν να παριστάνουν τους λαοπλάνους θαυματοποιούς,  παλεύοντας για ρεαλιστικές λύσεις, οι δε πολίτες να δουν και να αποδεχτούν κατάματα την αλήθεια: για να γυρίσει η ελπίδα στη χώρα «θέλει δουλειά πολύ».