Ύψιστος κίνδυνος

Η κατάσταση που παρουσιάζει η χώρα μας στην παρούσα συγκυρία είναι όχι απλά αποκαρδιωτική, αλλά στα όρια ύψιστου κινδύνου. Τα «αλάρμ» για την οικονομία της, τη χρηματοδότηση της με τα αναγκαία δανεικά, την πορεία της σε αδιέξοδο και εν τέλει σε βάθος γκρεμού , αναβοσβήνουν με εκκωφαντικό, προειδοποιητικό, θόρυβο, που -περιέργως πως- δεν φαίνεται να γίνεται αντιληπτό από σύσσωμο  το πολιτικό μας σύστημα, κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενους. Η στάση των πολιτικών που κρατούν τη μοίρα της χώρας στα χέρια τους είναι πραγματικά αξιοθρήνητη: διαρκείς αλληλοκατηγορίες, συγκρούσεις άνευ επιχειρημάτων, ανούσιοι λεκτικοί τσακωμοί, με επιστράτευση ευφυολογημάτων και άφθονου σαρκασμού, συνθέτουν το πολιτικό σκηνικό μιας χώρας που την ώρα που οδεύει προς την καταστροφή της, χωρίς μπούσουλα, χωρίς ξεκάθαρο σχέδιο σωτηρίας, έχει μέγιστη ανάγκη την εθνική συναίνεση για να σωθεί!

Σε μια εξαιρετικά δύσκολη μάχη, αυτή απέναντι στην καταρρέουσα οικονομία της , τα δυσβάσταχτα χρέη της και την διαρκή ανάγκη για δανεικά, η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει στην πρώτη γραμμή πολιτικούς και πολίτες «μια γροθιά». Με κοινή θέση και ξεκάθαρο σχέδιο σωτηρίας. Ένα σχέδιο που θα περιλαμβάνει θυσίες αλλά θα γίνει αποδεκτό  από όλους ως το απαραίτητο μεταβατικό στάδιο προς την ανάκαμψη. Είναι πανεύκολο να κάνεις αντιπολίτευση στην όποια κυβέρνηση βρίσκεται στην εξουσία στα χρόνια της κρίσης και είναι μεγάλος πειρασμός για κάθε πολιτικό το να λαϊκίσει πουλώντας ψεύτικη ελπίδα και δήθεν «αντίσταση» απέναντι στους δανειστές την ώρα που ζητάμε -και έχουμε ανάγκη- τα δανεικά τους. Είναι επίσης εύκολο το να ρίχνεις τις ευθύνες στους «άλλους»,  είτε αυτοί λέγονται «ξένοι», είτε πολιτικοί αντίπαλοι, δείχνοντας τους ως υπεύθυνους του προβλήματος το οποίο και σε… εμποδίζουν αυτοί, οι «άλλοι»,  να λύσεις! Με διαρκή ωστόσο μετάθεση ευθυνών και όσο το δικό μας πολιτικό σύστημα δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του, σωτηρία δεν υπάρχει, πόσο μάλλον την ώρα που δεν υπάρχει εθνική ομοψυχία. Όσο δύσκολο είναι να φανταστεί κανείς ένα στρατό, όπου την ώρα που ο εχθρός βρίσκεται προ των πυλών, επικρατεί εμφύλιος ανάμεσα στους «στρατηγούς» του, τόσο εύκολα μπορεί να προβλέψει όχι απλά την επερχόμενη συντριπτική ήττα του αλλά την ολοκληρωτική καταστροφή του.