Αντώνης Τουπάκης: λύρα, η τέχνη της καρδιάς…

Τον Αντώνη Τουπάκη τον συνάντησα για πρώτη φορά τον περυσινό χειμώνα στις εκδηλώσεις της μουσικής σκηνής στο «Καφωδείο» στο Πετροκεφάλι. Σχεδόν μόνιμος θαμώνας με την παρέα του, αυτό που τον ξεχώριζε από το πλήθος ήταν το βλέμμα και η έκφραση του όταν κοιτούσε τον καλλιτέχνη στο πάλκο.

Από την Ύβα Κουμαντάκη

Με καταγωγή από τον Δήμο Γόρτυνας- τον Άγιο Κύριλλο από την πλευρά του Καρδιολόγου πατέρα του Φανούρη Τουπάκη και το Ασήμι από την πλευρά της Πνευμονολόγου μητέρας του Άννας Μαρίας Καλιτσουνάκη και κάτοικος Μοιρών του Δήμου Φαιστού, ο Αντώνης είναι ένας νέος που «έχει πάθος» με τη λύρα χωρίς να παρεκκλίνει από το στόχο του: τις σπουδές του στην ιατρική.

Ρωτώντας για εκείνον μου είπαν «Ο Τούπης είναι δυνατός παίχτης». Από την πρώτη μας συνάντηση για την παρουσίαση του, διέκρινα αμέσως ένα παιδί προσγειωμένο με αρχές και ήθος.

ΠΡΩΤΑ ΜΟΥΣΙΚΑ ΒΗΜΑΤΑ: Ξεκίνησε σαν χείμαρρος να μου μιλάει για τα όνειρα του: «Θυμάμαι να καταγίνομαι από πολύ μικρός με μουσικά όργανα.

Το 2008 , όταν ήμουν εννέα χρονών, πήγα στο Ωδείο “Κονσέρτο” στις Μοίρες για να μάθω μπουζούκι, όταν όμως άνοιξα μια θήκη λύρας που υπήρχε εκεί, άλλαξα γνώμη.

Ξεκίνησα με τον Ξενάκη τον Μιχάλη για λίγο καιρό και μετά συνέχισα μόνος μου. Δεν μελετούσα αρκετά αλλά είχα μια ευκολία να αποτυπώνω στην λύρα όσα έβλεπα και άκουγα.

Μελετούσα την μουσική από τους Πρωτομάστορες της Κρήτης αλλά και τους πιο σύγχρονους.

Τώρα θεωρώ ότι δεν φτάνει μόνο το ταλέντο, η μελέτη και η αγάπη γι αυτό που κάνεις, είναι να έχεις και άστρο, όπως λένε.

Όσο μένεις σ’ αυτό τον χώρο τόσο αντιλαμβάνεσαι πόσα δεν γνωρίζεις , πόσα έχεις ακόμα να μάθεις».

ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ: «Δεν σκέφτηκα ποτέ να προχωρήσω επαγγελματικά μου άρεσε να μαζευόμαστε φίλοι και να παίζουμε Κρητική μουσική παρέα.

Αυτό που έγινε το Καλοκαίρι του 2019 που με ζητούσαν να παίξω σε διάφορες εκδηλώσεις ήταν ανέλπιστο. Θέλω πάνω από όλα να περνάω εγώ καλά και τότε θα περνάνε και οι γύρω μου. Αυτό που θέλω να αφήνω φεύγοντας , είναι μια ωραία ανάμνηση της στιγμής. Θεωρώ λυπηρό να κάνω έκπτωση της προσωπικότητας μου ή της αισθητικής μου για να αρέσω στους πολλούς».

ΤΟ « ΓΝΩΘΙ Σ´ ΑΥΤΟΝ»: «Σήμερα υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός, στα είκοσι μου χρόνια νιώθω ότι ίσα που ακουμπάω το όνειρο μου στη μουσική, ενώ από μικρός ήξερα τις δυνατότητες μου προτιμούσα να μην εκτεθώ ακόμα στο κόσμο, ένιωθα να εκδηλώνω με αυτόν τον τρόπο τον σεβασμό μου στους μεγαλύτερους μου. Αυτές οι ηλικίες είναι σαν να περπατάς σε λεπτό σκοινί, ήθελα να με προστατέψω από τον ενθουσιασμό που πιθανόν να εισέπραττα. Πάντα το έχω στην πίσω μεριά του μυαλού μου να μην πάρω περισσότερο αέρα από όσο πρέπει.

Σε αυτό το θέμα μου έχει κάνει πολύ καλό η κρίση και το αυστηρό βλέμμα του πατέρα μου. Προσπαθώντας να με προστατέψει και κάποιες φορές να με αποτρέψει να βρεθώ στον μουσικό χώρο με έμαθε να έχω πάντα μια δεύτερη σκέψη».

Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ: «Η λύρα είναι το πάθος μου, ο σκοπός μου όμως είναι άλλος πια.

Πέρασα ένα μεταβατικό στάδιο με τις σπουδές μου που τις άφησα για λίγο, να συγκροτήσω τις επιθυμίες μου και να τελειώσω το στρατιωτικό μου. Τώρα όμως η επιστήμη της ιατρικής προέχει.

Σε σύντομο χρονικό διάστημα θα αναχωρήσω για το Λονδίνο για να ολοκληρώσω τον στόχο μου».

Προχωρώντας η συζήτηση αντιλαμβανόμουν ότι στο μυαλό του 20χρόνου Αντώνη, εν δυνάμει γιατρού της Καρδιολογίας, ήταν όλα ξεκαθαρισμένα και τακτοποιημένα ως προς τις προσδοκίες και τις φιλοδοξίες του.

Να συνθέσει μουσική, να χαρίσει στιγμές στην παρέα του, να παθιαστεί σε μία του εμφάνιση, να αφήσει και εκείνος κάτι στον μουσικό χώρο της Μεσαράς και όχι μόνο.

«Θέλω», μου είπε στο τέλος, «όλοι οι νέοι που ασχολούνται με την μουσική στον τόπο μας να είναι ενωμένοι, θα είμαι και εγώ από κοντά όπου και όπως μπορώ. Η μουσική μας έχει αξία και είναι στο χέρι μας να την εξυψώσουμε ακόμα πιο πολύ»!