Δεκαπενταύγουστος στην Παναγία την Καλυβιανή

Η Παναγία του μεσαρίτικου κάμπου, στη Μονή της Καλυβιανής με το πλούσιο φιλανθρωπικό έργο που συνεχίζεται απρόσκοπτα παρά τις δυσκολίες των καιρών, αναμένεται να συγκεντρώσει και φέτος τον Δεκαπενταύγουστο πολύ κόσμο, καθώς αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προσκυνήματα του κρητικού νότου.

Η καθιερωμένη ολονυκτία του Δεκαπενταύγουστου στην Καλυβιανή θα γίνει το Σάββατο προς Κυριακή 10 με 11 Αυγούστου. Η ολονύκτια ακολουθία θα αρχίσει στις 8.30 το βράδυ του Σαββάτου, με Μέγα Εσπερινό, Παράκληση, Άγιο Ευχέλαιο, Μεσονυκτικό, Όρθρο, Θεία Λειτουργία. Την Κυριακή 11 Αυγούστου θα γίνει η δεύτερη Θεία Λειτουργία στις 8 το πρωί.

Για μια ακόμα χρονιά το ιστορικό μοναστήρι θα εορτάσει χωρίς την εικόνα-σύμβολο του που η τύχη της αγνοείται εδώ και αρκετά χρόνια: Στις 21 Ιουνίου του 2003, μέρα Σάββατο, ένας άνδρας που επισκέφτηκε την εκκλησία του Μοναστηρίου ως «προσκυνητής», άρπαξε από τη θέση της την εικόνα που είχε ταυτιστεί με την Παναγία την Καλυβιανή, τον «Ευαγγελισμό της Θεοτόκου», μαζί με την προθήκη της και τα τάματα που περιείχε,  και εξαφανίστηκε με αγροτικό όχημα, έχοντας, ολοφάνερα τη βοήθεια συνεργών. Έκτοτε, παρά τις κατά καιρούς εκκλήσεις των πιστών η φτιαγμένη με κερί και μαστίχα εικόνα που οι πιστοί θεωρούσαν «θαυματουργή», εξ ου και είχε πάνω της πολλά τάματα αξίας, δεν έχει βρεθεί, με την απώλεια της να θλίβει βαθύτατα τις μοναχές αλλά και  τον κόσμο της περιοχής που ευελπιστούν ότι η εικόνα  της Θεοτόκου θα βρεθεί και θα επιστρέψει κάποια στιγμή «σπίτι της».

Το γυναικείο Μοναστήρι της Καλυβιανής στην «καρδιά» της Μεσαράς έχει μακρά ιστορία στο χρόνο: Στην ίδια τοποθεσία υπήρχε από τα βυζαντινά χρόνια ανδρικό Μοναστήρι. «Απομεινάρι» αυτής της Μονής είναι το εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής, του 14^ου αιώνα, στο οποίο κατά την θρησκευτική παράδοση βρέθηκε η -«θαυματουργός» για τους πιστούς- εικόνα του Ευαγγελισμού, μικρή σε μέγεθος και λαϊκής τέχνης που πλέον αγνοείται αφού κλάπηκε στις 21 Ιουνίου του 2003. Το Μοναστήρι αυτό καταστράφηκε από τους Τούρκους και οι μοναχοί έγιναν ομολογητές και μάρτυρες της πίστεως. Ακολούθησε μια περίοδος που οι μοναχοί σκορπισμένοι από τον φόβο των Τουρκών ζούσαν σαν καλυβίτες. Ένας από αυτούς ήταν και ο Όσιος Χαράλαμπος από της Δαφνές Τεμένους. Ο τάφος του υπάρχει πίσω από το Ιερό του Καθολικού της Μονής και λίγο πιο αριστερά βρίσκεται Ναός αφιερωμένος σ΄ αυτόν. Εορτάζει στα εννιάμερα της Παναγίας, στις 23 Αυγούστου.

Από το 1873

Το Μοναστήρι απόκτησε εκ νέου ζωή με επίκεντρο το μικρό εκκλησάκι. Τα βιβλία της Μονής, χρονολογούνται από το έτος 1873 και δείχνουν πως εδώ γινόταν και τότε φιλανθρωπικό έργο προς τους «έχοντες ανάγκη», ενήλικες και ορφανά παιδιά. Στις αρχές του 20^ου αιώνα με εντολή του τότε Επισκόπου Αρκαδίας κ. Βασιλείου Μαρκάκη, κτίστηκε το 1927 ο Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, πού τώρα λειτουργεί ως καθολικό της Μονής. Το έτος 1956 όταν Επίσκοπος Αρκαδίας εκλέγεται ο μετέπειτα Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Κρήτης Τιμόθεος Παπουτσάκης, στη Μονή υπάρχει μόνο ένας μοναχός, ο π. Ευμένιος Συγγελάκης. Ο νέος Επίσκοπος μελετά τις ανάγκες της περιοχής και αποφασίζει την δημιουργία φιλανθρωπικού έργου στο χώρο της Μονής. Η Μονή μετατρέπεται σε γυναικεία με τη χειροθεσία των πρώτων αδελφών με σκοπό τη λατρεία του Θεού και τη φιλανθρωπία.

Ένα συγκρότημα ιδρυμάτων αναπτύσσεται γύρω από τη Μονή: Ορφανοτροφείο «Στοργή της Παναγίας», Γηροκομείο «Οι Άγιοι Δέκα», Κέντρο εφηβικής προστασίας «Η Αγία Σκέπη», Παιδική προστασία «Η Θεοτόκος», Σχολή κοπτικής ραπτικής «Ο Ευαγγελισμός». Εδώ φιλοξενούνται ψυχές που χρειάζονται στήριξη. Στόχος είναι η σωστή ψυχοσωματική ανάπτυξη των παιδιών και η ομαλή ένταξη τους στο κοινωνικό σύνολο, καθώς και η παρηγοριά και ανακούφιση κάθε πονεμένης ψυχής του Γηροκομείου. Παράλληλα λειτουργούν εργαστήρια Ιεροραπτικής, Αγιογραφίας Υφαντικής, Μουσείο Εκκλησιαστικού και λαογραφικού τύπου, Δημοτικό σχολείο Δημόσιο και Νηπιαγωγείο, για τα παιδιά των ιδρυμάτων και της γύρω περιοχής και κατασκήνωση στον Κόκκινο Πύργο, για τις διακοπές των παιδιών των ιδρυμάτων.

Για να λειτουργήσουν όλα αυτά χρειάζεται αυταπάρνηση, θυσία, και πολύς αγώνας. Οι Αδελφές της Μονής προσφέρουν τον εαυτό τους στην υπηρεσία του Θεού και των ανθρώπων υπό την καθοδήγηση πρώτα της μακαριστής γερόντισσας Νεκταρίας Βασιλάκη (που «έφυγε» το 2004) και τώρα της Ηγουμένης Τιμοθέης Γερακάκη. Συμπαραστάτης στο έργο της αδελφότητας είναι ο δάσκαλος και διευθυντής για 35 χρόνια του Δημοτικού Σχολείου και Πνευματικός της Μονής π. Νεκτάριος Πατεράκης.