Ένας Σφακιανός Άγιος που τον έλεγαν Μανώλη!

Του Γιάννη Φραγκιαδάκη

Σάββατο 15 Μαρτίου, ανήμερα της εορτής του Αγίου Μανουήλ, εκ Σφακίων, ανάψαμε ένα κερί στην εικόνα του που βρίσκεται σε ένα ρεθυμνιώτικο ξωκλήσσι, λίγο πιο πάνω από τη Βισταγή Αμαρίου σε ένα μικρό πλάτωμα, στην είσοδο ενός μικρού φαραγγιού.
Δίπλα στο ναό υπάρχει παλιά πετρόκτιστη πηγή όπου τρέχει γάργαρο κρύο νεράκι ενώ νοτιοανατολικά στο περίβολο υπάρχει χώρος για να ξεκουραστεί ο προσκυνητής στον παχύ ίσκιο των αιωνόβιων δένδρων. Το εσωτερικό του ναού, που είναι αφιερωμένος στη Μεταμόρφωση του Χριστού, είναι πολύ λιτό με κάποιες εικόνες στους τοίχους, χωρίς τέμπλο. Εδώ κάποτε λειτούργησε αντρικό μοναστήρι.

Ο βίος του Αγίου είναι “μυθιστορηματικός”: Γεννήθηκε στο χωριό Καλλικράτης στα Σφακιά και μικρό παιδί έγινε με τη βία μουσουλμάνος από τους Τούρκους. Σε νεαρή ηλικία κατόρθωσε να δραπετεύσει. Πήγε στην Μύκονο, όπου παντρεύτηκε και απόκτησε 6 παιδιά και ζούσε χριστιανικά. Ο αδελφός της γυναίκας του τον πρόδωσε στους Τούρκους, οι οποίοι τον συνέλαβαν, τον έφεραν στον πασά της Χίου κι εκεί με παρρησία ομολόγησε την χριστιανική πίστη του. Οι Τούρκοι τον βασάνισαν σκληρά και στις 15 Μαρτίου του έτους 1792, ο μακάριος Μανουήλ Σφακιανός εισήλθε στην χορεία των Νεομαρτύρων.