Το Ιερό ησυχαστήριο του Αγιοφάραγγου

Βαθιές, απέραντες, κρυστάλλινες, που κλείνουν μέσα τους όλα τα χρώματα της Γης. Ντυμένες με φοίνικες, κρινάκια, κέδρους και αρμυρίκια. Οι λατρεμένοι παράλιοι παράδεισοι της Κρήτης μας επιφυλάσσουν γερές δόσεις μαγείας.

Οι παραλίες της Κρήτης κάθε χρόνο ψηφίζονται ανάμεσα στις καλύτερες της Μεσογείου και αυτό που απομένει είναι να διαλέξεις πλευρά. Στα νότια αγκαζάρεις τους χωματόδρομους, τα φαράγγια, υποκλίνεσαι στο Λιβυκό που ξεπροβοδίζει την αγριάδα της κρητικής γης.

Αγιοφάραγγο

Την προλογίζει το «φαράγγι του Αγίου» και αποκαλύπτεται μετά από περπάτημα 15′. Αγαπημένη των κατασκηνωτών χάρη στην απομόνωση που προσφέρει και στην ύπαρξη πηγαδιού με πόσιμο νερό, δεν έχει δέντρα, παρ’ όλα αυτά, η αγριάδα του τοπίου αποζημιώνει τους παραμένοντες.

Ψηλά κάθετα βράχια σε περικλείουν, τα οποία φυλούν μέσα τους δεκάδες θρύλους που αφορούν τις απροσπέλαστες σπηλιές – ασκηταριά 300 ασκητών, οι οποίοι, σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ζούσαν εδώ σε συνθήκες απόλυτης απομόνωσης. Μία φορά τον χρόνο συναντιούνταν στο Γουμενόσπηλιο, οπότε φανερωνόταν πόσοι δεν είχαν αντέξει τις κακουχίες του προηγούμενου έτους.

Η εντυπωσιακή παραλία ξεδιπλώνεται μετά τον ναό του Αγίου Αντωνίου (όπου και το πηγάδι), το τραχύ έδαφος που την περικλείει προσφέρεται για πεζοπορίες και αναρρίχηση, ενώ αν πάρεις το μονοπάτι αριστερά της εκκλησίας, αντικρίζεις τον Βουρβουλίτη, ένα σπηλαιοβάραθρο που επικοινωνεί με τη θάλασσα, το οποίο φουσκώνει ή πέφτει ανάλογα με την παλίρροια.