Ο Άγιος Σπυρίδωνας και το όργωμα που έμεινε στη μέση…

Τρίτη 12 Δεκεμβρίου, ανήμερα της εορτής του Αγίου Σπυρίδωνα με τις καιρικές συνθήκες να είναι παραπάνω από καλές για την εποχή και να επιτρέπουν μια βόλτα μέχρι το ξωκλήσι του Αγίου Σπυρίδωνα στην περιοχή “Μέγα Λιβάδι” του Ζαρού Δήμου Φαιστού για ένα κερί!

Σύμφωνα με μαρτυρία του γιου του αείμνηστου κτήτορα Γεωργίου Παπαδογιαννάκη, Σπύρου Παπαδογιαννάκη, ο οποίος ζει στα Καπαριανά Μοιρών, ο πατέρας του τον βάφτισε με αυτό το όνομα και έχτισε το συγκεκριμένο ναό, χωρίς να υπάρχει κάποιο ανάλογο όνομα παππού ή συγγενή αλλά γιατί είχε δει ένα όραμα που τον συγκλόνισε.

Συγκεκριμένα, ο Γιώργος Παπαδογιαννάκης έκανε Δεκέμβρη μήνα, με αλέτρι και υποζύγια, το χωράφι του στο “Μέγα Λιβάδι” όταν, όπως είχε αφηγηθεί ο ίδιος, εμφανίστηκε ένας γέροντας που τον παρατήρησε γιατί “δεν έπρεπε να κάνει αγροτικές εργασίες ανήμερα του Αγίου Σπυρίδωνα”.

Ο Ζαριανός αγρότης απάντησε ότι “αυτό δεν είναι λόγος για να μην κάνει το χωράφι του”, αλλά την επόμενη στιγμή, και ενώ ο γέροντας είχε απομακρυνθεί, τα ζώα του αφηνίασαν, έσπασαν τα ζυγάλετρα και έφυγαν μακριά!

Ο Παπαδογιαννάκης εμβρόντητος από το συμβάν το θεώρησε ξεκάθαρο σημάδι και αποφάσισε να χτίσει μια εκκλησία στο σημείο αλλά και να βαπτίσει με το όνομα Σπυρίδωνας το παιδί του που γεννήθηκε εκείνη την εποχή.

Όπως μας είπε ο Σπύρος Παπαδογιαννάκης, ο πατέρας του έχτισε την εκκλησία “με τα χέρια του”, χωρίς οικονομική συνδρομή από πουθενά, κουβαλώντας άμμο από το Φαράγγι του Αγίου Νικολάου και πέτρες από τη γύρω περιοχή.

Η δε μεγάλη πέτρα που υπάρχει έξω από το ναό με ένα ανάγλυφο “αποτύπωμα” σαν πατημασιά πάνω της, έχει τη δική της ιστορία: Ο κτήτορας της Εκκλησίας την ανέσυρε από το χώμα -μετά από σχετικό όνειρο που είδε- με τη βοήθεια του Κώστα Τσικριτσάκη (Μουντόκωστα) που είχε φορτωτή…

Χρόνια Πολλά στους εορτάζοντες, Σπυρίδωνα & Σπυριδούλα!

Πηγή: Δια-sos-τε τη Μεσαρά