Ο αξέχαστος 90χρονος…”άνθρωπος λάστιχο” του Ζαρού!

Του Γιάννη Φραγκιαδάκη

Ένα από τα πλέον αξέχαστα και ξεχωριστά πρόσωπα, από αυτά που έχω κατά καιρούς παρουσιάσει όλα τα χρόνια που προηγήθηκαν, ήταν ο Ζαχάρης Ρωμανάκης ή Καπλάνης, από το Ζαρό.

Ο άνθρωπος αυτός μπορούσε να εκτελεί στα 90 του χρόνια, με απίστευτη ευλυγισία, φιγούρες που θα δυσκόλευαν ακόμα και νεαρό, επαγγελματία αθλητή! 

Ο αείμνηστος Ζαχάρης (έφυγε από τη ζωή, το 2006, στα 96 του χρόνια) κατάφερνε, με φοβερή άνεση, ακόμα και στην 9η δεκαετία της ζωής του, να λυγίζει το πόδι του και να το φέρνει πίσω από το κεφάλι του, βάζοντας το στο σβέρκο του!

ΜΕΤΑΛΛΙΟ: Πολύτεκνος πατέρας 6 παιδιών που του χάρισαν εγγόνια και δισέγγονα, ο Ζαχάρης Ρωμανάκης ο οποίος είχε τιμηθεί με μετάλλιο για την αντιστασιακή του δράση, βοηθώντας τους αντάρτες του βουνού, κατάλαβε από τα χρόνια της εφηβείας του, την ξεχωριστή -εξωπραγματική!- ευλυγισία που είχε το σώμα του. Στο στρατό οι αξιωματικοί του τον ξεχώριζαν, επιλέγοντας τον να εκπροσωπεί τη μονάδα τους σε αθλητικούς αγώνες αλλά συχνά του ζητούσαν να τους κάνει και επιδείξεις των…ακροβατικών του δυνατοτήτων.

ΤΟ ΠΙΟΤΟ: Το σώμα του δεν είχε ποτέ περιττά κιλά, καθώς στο φαγητό του, όπως μας είχε τονίσει ο ίδιος, ήταν πάντα λιτοδίαιτος, ωστόσο του άρεσε η καλή παρέα, το καλαμπούρι, αλλά και το… πιοτό. Όπως μας είχε αφηγηθεί “Η γυναίκα μου μου φωνάζει πότε-πότε, και με το δίκιο τζη, που πίνω κανένα ποτηράκι παραπάνω, αλλά, τι να κάνω, το αγαπάω το άτιμο! Πριν κάνω εγχείρηση στο στομάχι, την παραμονή της επέμβασης, ήπιαμε 16 κανάτες κρασί, ενώ μου το χε απαγορέψει αυστηρά ο γιατρός…”.

ΠΑΡΑΝΟΜΙ: Ο Ζαχάρης Ρωμανάκης, που κληρονόμησε τα παρανόμι “Καπλάνης” από τον παππού του που τον αποκαλούσαν έτσι οι Τούρκοι για τη γενναιότητα του (Kaplan=Τίγρης), έζησε 40 χρόνια με τη σύζυγο του -η οποία είχε το ξεχωριστό όνομα “Δημοκρατία”!- στον οικισμό του Λαλουμά, δίπλα στο σημερινό Φράγμα Φανερωμένης, ενώ τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε στο Ζαρό.

ΑΝΕΚΔΟΤΟ: Ένα πραγματικό ανέκδοτο από τη ζωή του, αναφέρει πως όταν, στα χρόνια της δικτατορίας, πήγε στη “χώρα”, στο Ηράκλειο, μαζί με τη γυναίκα του, δέχτηκε παρατήρηση από αστυνομικό γιατί φώναζε τη σύζυγο του, που στεκόταν στην άλλη άκρη του δρόμου και την καλούσε να περάσει απέναντι, λέγοντας “μπρε συ” και όχι το όνομα της, με το Ζαχάρη να απαντά στο όργανο της τάξης: “Δημοκρατία τη λένε και άμα θες, φώναξε τηνε εσύ!”.
Ας είναι αιώνια η μνήμη του- η μορφή του παραμένει μια από τις πιό χαρακτηριστικές και αξέχαστες στην Πάνω Ρίζα…