Συνάντηση καθηγητή του Γυμνασίου Μοιρών με τους μαθητές του 43 χρόνια μετά (φώτο)

Του Φανούρη Ζαχαριουδάκη

Το Σάββατο στις μία του Ιούλη, του έτους 2017, έγινε μετά από 43 χρόνια η συνάντηση του μαθηματικού καθηγητή, κκ Ιωάννη Σπανού, με τους μαθητές του, και συγκεκριμένα με αυτούς που είχαν αποφοιτήσει από το εξατάξιο Γυμνάσιο Μοιρών το έτος 1974 !!
Στη συνάντηση πέρα από τους μαθητές, παρευρέθησαν και συνάδελφοι καθηγητές του γυμνασίου Μοιρών, όπως, η κκ Ανδριανέση Μάχη, η κκ Κατσούλη Θεανό, η κκ Παπουτσάκη Αριστέα, η κκ Κικιβαράκη Καίτη, η κκ Ορφανουδάκη Μαρία, ο κκ Μαρκογαννάκης Ιωσήφ, καθώς και η κκ Κούλα (χήρα) γυναίκα του μακαρίτη καθηγητή, Σεβδαλή.

Ακμαιότατος και ευδιάθετος όπως και παλιά ο κύριος Ιωάννης Σπανός καθώς ήτανε, συνοδευόμενος και από τη γυναίκα του Σοφία, δεν εσταμάτησε ούτε μια στιγμή να αναπολεί παλιές και καλές θύμησες, ενώ μας ξάφνιασε όταν πλέων έβγαλε το βαθμολόγιο εκείνων των χρόνων και άρχισε να λέει για το κάθε ένα ξεχωριστά!!
Ο γράφων ίσως να ήταν ο μοναδικός που απαθανάτισε με το φωτογραφικό του φακό, όλη τη σελίδα του βαθμολογίου με το όνομα του και τους βαθμούς φυσικά που του είχε βάλει τότε στα μαθηματικά, ενώ τη φωτογραφία αυτή ήδη την έχει περάσει στο προσωπικό του αρχείο.

Το κέφι και η διάθεση όλων, καθώς και των καθηγητών που παρευρέθησαν, έφθασε στο απόγειο της, ενώ έγινε υπενθύμιση για τη μεγάλη συνάντηση που έχει από πέρσι προγραμματιστεί, στη Μεσαρά βέβαια αυτή τη φορά, και που θα γίνει στις 5 του Σεπτέμβρη τρέχοντος έτους.
Να αναφέρουμε ακόμα ότι η συνάντηση έγινε στη ταβέρνα ”έργανος”, της πόλης του Ηρακλείου, ενώ ο γράφων ήταν αυτός που έκανε τη προσφώνηση και είναι ακριβώς αυτή που ακολουθεί:

” Σεβαστοί μου από τα γυμνασιακά χρόνια Καθηγητές, κύριε Ιωάννη Σπανέ, κυρία Ανδριανέση Μάχη, κυρία Κατσούλη Θεανό, κυρία Παπουτσάκη Αριστέα, κυρία Κικιβαράκη Καίτη, κυρία Ορφανουδάκη Μαρία, κύριε Μαρκογιαννάκη Ιωσήφ, αγαπητοί και αγαπητές Συμμαθήτριες και Συμμαθητές, φίλες και φίλοι.
Δράττομαι της ευκαιρίας από τη σημερινή μας συνάντηση, που για τουλάχιστον τους περισσότερους από εμάς γίνεται για δεύτερη ή και για τρίτη φορά στη πόλη του Ηρακλείου μετά από σαράντα και πλέον χρόνια, ενώ για κάποιους άλλους για πρώτη φορά, να σας πω δυο λόγια.
Είμαι περήφανος κύριε Ιωάννη Σπανέ που καταπιαστήκατε με την ευκαιρία, της επαναλαμβανόμενης συνάντησης των μαθητών σας, του εξαταξίου Γυμνασίου Μοιρών, που αποφοίτησαν το έτος 1974 και από συναισθηματικούς και μόνο λόγους να ξεκινήσετε, για το γνωστό από τα παλιά, αλλά συνάμα, μεγάλο και κουραστικό ταξίδι, που χωρίζει το Αλιβέρι της Ευβοίας με τη Κρήτη και να βρεθείτε κοντά σε συναδέλφους Καθηγητές, αλλά και σε δικούς σας, από τα παλιά, μαθητές.
Να ξέρετε κύριε Ιωάννη Σπανέ ότι εμείς και άλλοι πολλοί πέρσι, είχαμε την ιδιαίτερη χαρά να πραγματοποιήσουμε μετά από 42 ολόκληρα χρόνια, την επανένωση των Καθηγητών και συμμαθητών του εξαταξίου γυμνασίου μας, σε μια συναισθηματικά φορτισμένη συνάντηση.
Η έντονη αυτή συγκίνηση απορρέει, από την συνάντηση με τους ανθρώπους εκείνους που διαδραμάτισαν τον πολύτιμο ρόλο της μετάδοσης των βασικών αρχών της ζωής, όπως η ανθρωπιά, η αγάπη, ο σεβασμός.
Ο ρόλος αυτός ανήκει στους Καθηγητές μας, οι οποίοι αποτέλεσαν με τη δράση τους, τα θεμέλια στις ζωές μας.
Στους ανθρώπους αυτούς ανήκει ένα μεγάλο μέρος της καρδιάς μας, διότι όπως σοφά είπε ο λαός μας:
”Με όποιο δάσκαλο θα κάτσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις”.

Εμείς πάντως είχαμε τη τύχη να βρεθούμε στα χέρια συνειδητοποιημένων Δασκάλων, οι οποίοι έπλασαν με υπευθυνότητα τους χαρακτήρες μας, με αποτέλεσμα να εξελιχθούμε όλοι μας σε αυτό το σημείο που είμαστε.
Σήμερα λοιπόν βρισκόμαστε εδώ, ένα χρόνο μετά τη πρώτη μας συνάντηση και με πρωτοβουλία δικιά σας, κύριε Ιωάννη Σπανέ, που μας χαροποιεί ιδιαίτερα το γεγονός που ταξιδέψατε από το Αλιβέρι Ευβοίας, σε μια προσπάθεια σας να ξαναϊδωθούμε μετά από 43 ολόκληρα χρόνια και με τη πολύτιμη των λοιπών Καθηγητών μας βοήθεια, να δημιουργηθεί αυτή η επανένωση με τους συμμαθητές μας, τα άτομα εκείνα που μαζί μάθαμε τη συνεργασία και την ομαλή συμβίωση, μέσα από την αγαθότητα και την αγάπη, πάντα μέσα στα σχολικά πλαίσια.
Η αλληλεπίδραση αυτή με τους συμμαθητές, είναι μέχρι και σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, μεγάλης σημασίας, διότι χάρη σε κείνους και τους Καθηγητές μας, μετατραπήκαμε στους ευτυχισμένους ανθρώπους, Γονείς, Παππούδες, που είμαστε σήμερα.
Πριν να κλείσω θα ήθελα να αναφερθώ σε αυτούς τους Συμμαθητές και Καθηγητές που δεν βρίσκονται πλέων στη ζωή και να ευχηθώ, νά ΄ναι ελαφρύ το χώμα που τους σκεπάζει.

Καταλήγοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω όλες και όλους εσάς, και για άλλη μια φορά ακόμα το κύριο Ιωάννη Σπανό, γι’ αυτή τη μεγάλη τιμή που μας έκαμε, αλλά και τους λοιπούς καθηγητές που παρευρέθηκαν, ενώ θα πω για τον εαυτό μου ότι, οι Καθηγητές μου και Συμμαθητές, κατέχουν μια εξέχουσα θέση στη καρδιά μου, της οποίας είναι αναπόσπαστο κομμάτι και κάθε στιγμή της ζωής μου τους αναπολώ και τους σκέφτομαι, με αγάπη και ευγνωμοσύνη, γι’ αυτό που μου προσέφεραν ”.