Συνένετευξη με τον 106χρονο Μανώλη Χαριστάκη από τον Πλάτανο (ΒΙΝΤΕΟ)

Στην ερώτηση του δημοσιογράφου : ” Τι θα σου λέμε τώρα μπάρμπα Μανώλη όταν θα γιορτάζεις τα γενέθλια σου , να τα διακοσαρίσεις ; Ο 106χρονος “γερο-πλάτανος” του Πλατάνου γέλασε με νόημα , ενώ όταν τον ρωτήσαμε ” μέχρι πότε θα ζεις ακόμα ;” , ο κ, Μανώλης απάντησε “μέχρι να θέλει ο Θεός” .

Είναι φανερό ότι πέρα από τα γονίδια που απλόχερα  του χάρισε ο Μεγαλοδύναμος , η μακροζωία του οφείλεται ακόμα σε μιά “Αγία” που χρόνια τώρα τον φροντίζει με απόλυτη αφοσίωση και αγάπη . Πρόκειται για την νύφη του Ελένη που συναντήσαμε μαζί με τον  σύζυγο της και μοναχογιό του κ. Μανώλη  κ. Γιάννη , κατά τη διάρκεια της  συνέντευξης μας στο σπίτι τους στον Πλάτανο.

Με την ευκαιρία να τους ευχαριστήσουμε που μας ανέχτηκαν για ένα περίπου δίωρο και μας βοήθησαν σε μια ομολογουμένως δύσκολη συνέντευξη λόγω των προβλημάτων υγείας του κ. Μανώλη Χαριστάκη.

Δείτε τη συνένετευξη…

Ένας υπεραιωνόβιος «πλάτανος» στον Πλάτανο Δήμου Γόρτυνας

Μανώλης Χαριστάκης, ετών 106: «Οι άνθρωποι σήμερα δεν γλεντούνε, δεν ξέρουν τι θα πει ζωή»

Σαν άλλος υπεραιωνόβιος πλάτανος που, άντεξε στο πέρασμα των χρόνων, στις θύελλες και στα αστροπελέκια της ζωής -που δεν ήταν και λίγα- ο 106 ετών σήμερα Μανώλης Χαριστάκης από τον Πλάτανο Δήμου Γόρτυνας έχει γερές ρίζες και δυνατά γονίδια αφού ο πατέρας του είχε ζήσει μέχρι τα 105.

Ρεπορτάζ: Στέλιος Ζωγραφάκης, Γιάννης Φραγκιαδάκης

«Τι να σου ευχηθούμε, να τα 200αρήσεις;»- στην πρώτη μας ερώτηση ο γεννημένος το 1912 (η ταυτότητα του αναφέρει λανθασμένα 1913, όπως μας λένε οι δικοί του, αλλά τέτοια λάθη ήταν συνήθη σε παλιότερες καταγραφές στοιχείων) κ. Μανώλης Χαριστάκης που συναντήσαμε στο σπίτι του γιού του στον Πλάτανο, γέλασε εγκάρδια αποδεικνύοντας, αυτό που μας είχαν πει ήδη οι συγχωριανοί του ότι «έχει μυαλό ξουράφι». Διόλου τυχαία στο χωριό τον ξέρουν ως… «το Ληξιαρχείο» αφού για ότι στοιχείο θέλουν να μάθουν ή να επιβεβαιώσουν σχετικά με το παρελθόν καταφεύγουν σε αυτόν!

Η πρώτη μας εντύπωση από τον 106χρονο άνδρα είναι πως «βρίσκεται σε πολύ καλά χέρια» καθώς ο γιός του Γιάννης και η νύφη του Ελένη τον φροντίζουν με πολύ αγάπη κι αυτό φαίνεται, όχι μόνο από την περιποιημένη εμφάνιση του που «είναι στην τρίχα»  αλλά και από την τρυφερότητα με την οποία του μιλάνε. Η ζωή που «δεν του χαρίστηκε στα νιάτα του», αφού πέρασε από μεγάλες μπόρες, ήταν γενναιόδωρη μαζί του τόσο στα χρόνια που του έδωσε όσο και στην τύχη που του πρόσφερε να ζει στα βαθιά του γεράματα με ανθρώπους που τον νοιάζονται- κάτι που είναι το πιο σημαντικό δώρο, ρωτήστε όποιον ηλικιωμένο θέλετε να σας το επιβεβαιώσει.

Οι μπόρες της ζωής

Το πρώτο δυνατό χτύπημα της μοίρας ο κ. Μανώλης το δέχτηκε επιστρέφοντας από το αλβανικό μέτωπο, καθώς βρήκε το σπίτι του «ρημαγμένο»: η σύζυγος του Ελένη, με την οποία έζησε μόλις 18 μήνες μαζί και την οποία είχε αποχαιρετήσει έγκυο φεύγοντας για τον πόλεμο, έσβησε λίγο μετά τη γέννα και το αγοράκι που γέννησε πέθανε από πνευμονία στα 4 του χρόνια στο σπίτι της γιαγιάς του που ζούσε στο Πέρι και είχε αναλάβει την ανατροφή του ορφανού από μάνα και με τον πατέρα απόντα στο μέτωπο, παιδιού. Το 1943 ο κ. Χαριστάκης παντρεύτηκε τη δεύτερη γυναίκα του, μια ορφανή κοπέλα από το Απεσωκάρι, τη Βαγγελιώ Νεονάκη, με την οποία απέκτησαν δύο γιούς.  Το 1968 έχασε τον  μεγάλο του γιό, το Νίκο, που έφυγε από τη ζωή στα 23 του μόλις χρόνια από μια ασθένεια που τον χτύπησε στα οστά, ενώ  πρόωρα έχασε και τη δεύτερη σύζυγο του που έφυγε προδομένη από την καρδιά της στα 60 της χρόνια, το 1982.

Δουλευτής

0 106χρονος σήμερα άνδρας, δούλεψε πολύ σκληρά στη ζωή του ως αγρότης στα χωράφια και στα περβόλια, διατηρώντας και «μαρτάρικα» -ζώα που κάλυπταν τις ανάγκες τις οικογένειας σε κρέας τυρί και γάλα. Όπως θυμάται ο γιός του κ. Γιάννης, «Όταν ερχόταν ιδρωμένος από τη δουλειά γέμιζε ένα ποτηράκι ρακή κι ένα κύπελλο νερό και τα έπινε. Με το φαί  έπινε και το κρασάκι του- μετρημένα πράγματα χωρίς υπερβολές. Όταν ήταν νέος τον θυμάμαι να καπνίζει τσιγάρα που αγόραζε χύμα από το «Μονοπώλιο»- μετά το ΄κοψε».

Όσο για το μυστικό της μακροβιότητας του; Εκτός από τα γονίδια βεβαίως (ο πατέρας του, όπως προαναφέραμε ξεπέρασε κι αυτός κατά πολύ τα 100) οι δικοί του επισημαίνουν ότι έπαιξε το ρόλο του και ο πράος καλοσυνάτος χαρακτήρας του  που δεν άφηνε περιθώρια για άγχη και ψυχοφθόρα συναισθήματα, κακίες & εντάσεις που αναμφίβολα φθείρουν τον άνθρωπο. Συγκρίνοντας το χθες με το σήμερα ο κ. Μανώλης μας λέει πως «παλιά παρά τις δυσκολίες ο κόσμος ζούσε καλά. Στη γιορτή του Αγίου Χαράλαμπου, πολιούχου του χωριού, γλεντούσαμε μια βδομάδα!  Παλιά κάναμε πανηγύρια, καντάδες- τώρα δεν κάνουν τίποτα! Οι άνθρωποι στα χρόνια μου ήξεραν να γλεντούν με την ψυχή τους, σήμερα δεν ξέρουνε τι θα πει ζωή…».

Παρά τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει σήμερα , καθώς η όραση του έχει χαθεί πλέον, η ακοή του είναι μειωμένη και τα πόδια του δεν τον βαστούν, ο ίδιος δεν χάνει το κουράγιο του, ούτε βαρυγκομά, παρότι δηλώνει ότι «είναι πια κουρασμένος από τη ζωή».  Για παρέα του έχει και το ραδιοφωνάκι του, μέσα από το οποίο  ενημερώνεται καθημερινά για την επικαιρότητα. Όσο για τη συμβουλή που θα είχε να δώσει στους νεότερους; «Να αγαπάτε ο γεις τον άλλο. Το είπε κι ο Χριστός “Αγαπάτε αλλήλους”. Δυστυχώς σήμερο δεν αγαπά ο ένας τον άλλο- δεν θέλει ο ένας τον άλλο. Δεν υπάρχει αγάπη σήμερο, εχάθηκε…».