Το σπίτι του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στο Λιμποβίσι Αρκαδίας

Το Λιμποβίσι του οποίου η φήμη φτάνει στις μέρες μας χάρη στον σπίτι των Κολοκοτρωναίων είναι ένα από τα πιο ξακουστά χωριά του ορεινού όγκου της Αρκαδίας.

Παρόλο που το χωριό έχει πάψει να κατοικείται εδώ και πολλά χρόνια, σήμερα χάριν του μικρού μουσείου, αποκτά ξανά ζωή. Έστω κι αν αυτή η ζωή αφορά μόνο επισκέπτες που το πέρασμά τους είναι πολύ σύντομο. Παρόλα αυτά, αξίζει να διατηρούμε ζωντανά τέτοια μέρη και να τα τιμάμε με την παρουσία μας.

Χωριά που πια στέκουν έρημα στα βουνά, χαλάσματα που εκ πρώτης όψεως δε μας λένε απολύτως τίποτα, μουσεία που φαντάζουν αδιάφορα έχουν να μας διηγηθούν πολύτιμα κομμάτια της ελληνικής ιστορίας.

Αν και το κτίριο στο οποίο στεγάζεται σήμερα ως μικρός μουσειακός χώρος το σπίτι του Γέρου του Μοριά δεν είναι το αυθεντικό, το ρίγος διαβαίνοντας την πόρτα είναι έντονο στον καθένα μας στη σκέψη και μόνο πως φιλοξένησε δώδεκα γενιές Κολοκοτρωναίων. Σύμφωνα με αναφορές, ο πρώτος πρόγονος του ήρωα Θεόδωρου Κολοκοτρώνη που κατοίκησε στο Λιμποβίσι ήταν ο Τριανταφυλλάκος Τσεργίνης το 1532, στην προσπάθειά του να κρυφτεί μετά από μια αποτυχημένη εξέγερση κατά των Τούρκων.

Έκτοτε η οικογένεια άλλαξε το όνομά της από Τσεργίνης σε Κολοκοτρώνης, όπου έμελλε να μείνει στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας με τεράστια και λαμπρά γράμματα. Σήμερα σε μια μαρμάρινη επιγραφή, αναγράφεται ως γενάρχης, ο πρώτος από τους άντρες της οικογένειας που εγκαταστάθηκε σε αυτό το μέρος.

Το σπίτι όπου στεγάζεται σήμερα το μουσείο είναι ανακατασκευή, δίπλα ακριβώς από το αυθεντικό σπίτι της οικογένειας από το οποίο σώζονται μόνο τα πέτρινα θεμέλια. Ο χώρος αποτελείται από ένα ισόγειο δωμάτιο κι ένα πατάρι. Είναι πιστό αντίγραφο ενός ορεινού οικήματος της προεπαναστατικής Αρκαδίας.

Σήμερα εκτός από το σπίτι του Κολοκοτρώνη που λειτουργεί ως ανοιχτό μουσείο, υπάρχει η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη κι ένα καφενείο που λειτουργεί τις ώρες που είναι ανοιχτό και του μουσείο. Κανένα κτίσμα από το παλιό χωριό δε σώζεται και νιώθεις πως εδώ δεν υπήρχε ποτέ τίποτα πέρα από τα ανακατασκευασμένα κτίρια. Επιπλέον από τον περιβάλλοντα χώρο που μοιάζει με πλάτωμα ή τεράστια πλατεία ξεκινούν πολλά μονοπάτια.

Φτάνοντας στο ιστορικό χωριό αξίζει να διαβάστε τις επιγραφές, να παρατηρήστε τα λάβαρα, να θαυμάστε τις περίτεχνες παραδοσιακές στολές. Όσοι πολέμησαν για να αποτινάξουν τον τούρκικο ζυγό, όσοι έγραψαν δυο λόγια γι αυτούς τους ήρωες, όσοι δυστύχησαν για να ευτυχίσουμε εμείς σήμερα, έχουν αφήσει μια σπουδαία κληρονομιά σε εμάς. Ας κάνουμε αποδοχή αυτής, σεμνά και ταπεινά. Όπως δηλαδή αρμόζει σε αυτούς τους γίγαντες της ιστορίας μας.