Συνέντευξη στο Γιάννη Μηλιώκα: “Το δικό μας καλό είναι αυτό που δεν κάνει κακό στο διπλανό μας.”

Της Ύβας Κουμαντάκη 

Μια μέρα πριν συνομιλήσω με τον Γιάννη Μηλιώκα στον αέρα της εκπομπής άρχισα λίγο να ψάχνω στο διαδίκτυο παλιότερες συνεντεύξεις του και αναρτήσεις προσπαθώντας να προετοιμάσω την δίκη μας συζήτηση. Στην διάρκεια της συζήτησης μας όμως εκτός αέρα κατάλαβα ότι δεν ήταν απαραίτητη καμία προετοιμασία. Σχεδόν με  παρακάλεσε  να του απευθύνω το λόγο στον  ενικό και η συζήτηση ξεκίνησε με αφορμή την συναυλία του Ωδείου Κονσέρτο στις Μοίρες που με μεγάλη χαρά όπως μου είπε αποδέχτηκε την πρόσκληση της Νεκταρίας Δασκαλάκη να βρίσκεται στην Κρήτη κοντά μας.

Η αισθητική του δεν του επιτρέπει να βάζει τίτλους πάνω απο οσο αντέχει,  μου είπε, απο την υπερβολή ενοχλείται. Σημασία έχει να περνάμε πάνω από τον πήχη, όσο για το λιγότερο το έχει σπουδάσει. Το λίγο είναι περισσότερο απ’ όσο νομίζουμε.

” Αν είσαι ολιγαρκής αν σου πάει στο χαρακτήρα σου και το αντέξεις τότε θα δεις τα πράγματα τελείως διαφορετικά.

Θα μας χαριστούν όλα σε μία εποχή που δεν θα τα θέλουμε όλα. ”

Όποτε μας προτείνει  να μείνουμε στην απλότητα και στην χαρά και στην δωρικότητα που μας έχουν διδάξει οι πρόγονοι μας και να δούμε τι ήρθαμε να κάνουμε και όχι την ήρθαμε να πάρουμε.

Από το Γιάννη Μηλιώκα εισπράξαμε πολλά μέσα από τη σιωπή του και ακόμα περισσότερο μέσα από τον λόγο του τη μουσική του, την ένταση του, τον προβληματισμό του. Ξεκίνησε  από μία αίσθηση ελλιπούς γνώσης και έλλειψη της  αίσθησης του γιατί ασχολείται με την Μουσικη .Απο το τι  είναι,  στο  τι θέλει  να κάνει.

Όταν  έφτασε η εποχή του 85´ και μετά που εισέπραξε το  χειροκρότημα αναρωτήθηκε  πραγματικά αν το άξιζε …   και είπε όχι.

” Τώρα  μετά από τόση αποχή, νιώθω ότι εισπράττω το χειροκρότημα.Ήταν μία δημιουργική αποχή 17 χρονών , μου είπε , έχω συνεργάτες που με πλαισιώνουν και έχω πολλά να παρουσιάσω από δω και πέρα.

Σχετικά με το project Μαθαίνοντας τους Έλληνες Καλλιτέχνες από το Ωδείο  Κονσέρτο, για την πρόσκληση που το έκανε η υπεύθυνη  Νεκταρία Δασκαλάκη θεωρεί ότι ήταν μεγάλη του χαρά να την δεχτεί γιατί αντιλαμβάνεται και την λαχτάρα αλλά και την δουλειά που έχει προηγηθεί για να παρουσιαστεί η συναυλία από μαθητές και εκπαιδευτικούς.

Θεώρησα , είπε ,ότι δε χρειαζόταν να επέμβω καθόλου, άφησα εν λευκώ την τέχνη μου στα χέρια των εκπαιδευτών και των μαθητών και περιμένω με μεγάλη ανυπομονησία  να δω τι έχουν ετοιμάσει. Ξέρω ότι θα υπάρχουν μαθητές από τεσσάρων χρονών. Ειμαι  λίγο βρισιάρης και δεν ξέρω πως θα το αντιμετωπίσω, τα τραγούδια μου δηλαδή (Γέλια )

Εχουν διοργανωθεί  ξανά βραδιές που έχουν χρησιμοποιήσει τα τραγούδια μου και με έχουν προσκαλέσει να τις  παρακολουθήσω και δεν πήγα.

Δεν  είναι του χαρακτήρα μου να κάθομαι στην πρώτη γραμμή και να εισπράττω  δόξες.

Η Σχέση σου με την Κρήτη ; 

Έχω  ζήσει στην Κρήτη περίπου δύο χρόνια σε Ηράκλειο και Χανιά δεν ξέρω ακόμα αν  είναι όλοι καλοί άνθρωποι ή έτυχα με καλούς ανθρώπους και πραγματικά συγκινούμαι κάθε φορά που το σκέφτομαι. Έμπαινα  στο καράβι να φύγω από την Κρήτη και με αποχαιρετούσαν με μεγάλη συγκίνηση, έπαθα πλάκα με την μεγαλοσύνη των Κρητικών  λες και έχετε ένα κόφτη μέσα σας και πετάτε την κακία και παρουσιάζεται μόνο την αγάπη. Η Κρητικοί  το παρακάνουν με τη φιλοξενία δεν σου πάει να βγάλεις κακία σε Κρητικό εγώ έχω αυτή την εικόνα για την Κρήτη. Την βάζω πρώτη στην καρδιά μου.

Αναρωτήθηκα πόσο ψύχραιμος είναι ο Γιάννης  μέσα σε όλα αυτά που συμβαίνουν στην καθημερινότητα μας με πόση ευκολία κλείνεις τα αυτιά του  στις σειρήνες.

” Ειχα  την τύχη να εχω  δύσκολη διαδρομή στη ζωή. Εργαζόμουν από πεντέμισι χρόνων στην ταβέρνα του παππού μου,  από τα 12 έως 18 στο μηχανουργείο του πατέρα μου και μετά σχολείο και πάντα εργαζόμουν προσπαθώντας  να κλέψω χρόνο για  να κάνω πράγματα και όχι μόνο με το τραγούδι.

Ασχολουμαι  με άλλα εννέα πράγματα που με κάνουν να νιώθω άνθρωπος χωρίς εγωισμούς και νιώθω την νέα γενιά οτι μου μοιάζει περισσότερο ή της μοιάζω γιατί έχουν τη γνώση των προηγούμενων.

Τα παιδιά σήμερα ξέρουν περισσότερα από εκείνους και η σεμνότητα τους είναι συγκινητική, είναι η καλύτερη γενιά που έχω δει στη ζωή μου σε μία εποχή που όλοι βομβαρδίζουν τους νέους γιατί δεν μοιάζουν στους προηγούμενους και έχω να πω στους νέους ένα μπράβο και είναι τιμή μου που με θέλουν και με δέχονται , με ακούν και με έχουν στην παρέα τους.

Τα παιδιά δεν ξέρουν τι θέλουν γιατί δεν έχουν την ωριμότητα των μεγάλων αλλά ξέρουν πολύ καλά τι δεν θέλουν και αυτό είναι μια πολύ καλή αρχή και θα κρατήσουν αυτή τη στάση γιατί ξέρουν ότι αυτή είναι η σωστή στάση.

θα ταυτιστούν με τους μεγαλύτερους αν έχουν  μια σωστή ιδέα  και είχαν το θάρρος να πουν τα πράγματα με το όνομά τους. ”

Τον ρώτησα ποιο συναίσθημα κρατάει απο τα παιδικά του  χρόνια  μέσα του.

” Εχω ενα αναλλοίωτο παιδί μεσα μου και δεν το διαπραγματεύομαι  με τίποτα΄. Θεωρώ τον εαυτό μου ένα παιδί.

Σκέφτομαι  δυνατά, δεν βάζω φίλτρα, χαίρομαι, δεν ξεχνάω τη χαρά που έχει ένα παιδί όταν δημιουργεί κάτι. ” Ζει τη  στιγμή και είναι αφοσιωμένος σε αυτό που κάνει.

”Τα παιδιά έχουν μία ικανότητα να μη χάνουν τη στιγμή και σπουδάζω πιτσιρικάδες και έμαθα να ζω μέσα από την κόρη μου.

Από τα 40 μου και μετά ζω τη ζωή μου συνειδητά με την ψυχή ενός παιδιού ψάχνοντας να ενώσω τα κομμάτια του  μυαλό μου με την αίσθηση και το συναίσθημα.

Ζω  την κάθε μου στιγμή κι αν την χάσω ψάχνω να την  ξαναβρώ. Αυτό  θα ήθελα να ζω  από τα 12 μου και όχι από τα 40 μου . Νιώθω ότι έχασα  το χρόνο μου.”

Δισκογραφία

” Από τον κύκλο της δισκογραφίας εγώ προσωπικά άλλα ζούσα κι άλλα άκουγα να τραγουδάνε γύρω μου,  αναρωτιόμουν αν  βρισκόμουν σε άλλο πλανήτη μέχρι που πέρασα από το μυαλό μου ότι  το κόλπο μπορεί να  είναι  και στημένο.

Τα Τραγούδια  παντρεύονται μεταξύ τους. Παντρεύουν  τα συναισθήματά,  την καθημερινότητα, πως οι άνθρωποι ζουν μαζί και είναι χωριά, πως είναι χωριά και θέλουν να είναι μαζί. Αν  τα ενώσουμε μεταξύ τους θα μπορούσαμε να κάνουμε ένα τραγούδι που θα συνεχίζεται σαν μία ιστορία.

´ Η ζωή μου ,λεει ,είναι πιο ωραία απ’ όσο νομίζουμε και κάθε στιγμή έχει την πλάκα της. Αναρωτιέμαι γιατί  οι καλλιτέχνες τραγούδουν  όλοι τα ίδια τραγούδια.

Η  ζωή μας δεν είναι τόσο άχαρη και δύσκολη αν αναλογιστούμε οτι αυτό που βλέπουμε γύρω μας είμαστε στο μοναδικό μέρος του σύμπαντος που έχουμε ζωή. Έχουμε  γεννηθεί σε μία εποχή που  μπορείς να βλέπεις και το παρελθόν και το μέλλον.”

Όταν  είσαι επί  σκηνής όσα συμβαίνουν γύρω σου σε επηρεάζουν;  παρακολουθείς το κοινό σου; 

”Αυτό  μου δίνει μεγάλη χαρά το έχω ανακοινώσει κιόλας. Τα τραγούδια μου τα ξέρει ο κόσμος,  κανένας δεν κοιτάζει το πως θα τραγουδάω ή αν θα τραγουδάω όπως το δίσκο στην ζωντανές εμφανίσεις είμαστε όλοι πνευματικοί  Συγγενείς με ενοχλεί απλά το φως που δεν μπορώ να δω τον κόσμο.Θέλω να τους κοιτάζω.

Νιώθω σαν γραμματέας στην ψυχή και στα συναίσθημα των γύρω μου. Τα κάνω τραγούδια και τα επιστρέφω στον κόσμο. ”

Τι θα άλλαζες αν γύρισες το χρόνων πίσω ; 

”Αυτό που βρήκα σαν εμπόδιο εγώ στη ζωή μου ήταν η αναποφασιστικότητα μου, η δειλία  μου οι φόβοι μου και κατάλαβα ότι τα πράγματα όλα γίνονται πιο εύκολα και πολύ πιο καλά και γρήγορα αν οπλιστείς με θάρρος.

Λιγο  να φύγουμε από τις αρνητικές σκέψεις που γεννάμε  εμείς οι ίδιοι,  ας έχουμε μία δημιουργική διάθεση στον αρνητισμό μας, όχι φόβο και ανασφάλεια.

Παλεύω κανα τεταρτάκι να δω αν μπορώ να στεναχωρηθώ αλλά δεν τα καταφέρνω είναι πολύ περισσότερες χαρές από όσες λύπες. Δεν μου την σπάει ο ΕΜΦΙΑ ούτε το φανάρι.

Έχω δει πραγματικά το Χάρο με τα μάτια μου πολλές φορές δίνοντας μια θετική  προσέγγιση στα πράγματα. Τα οκτώ από τα 10 που έχω πάθει στη ζωή μου τα έχω πάθει για το καλό μου.( γέλια ) και δεν τα ειχα επιλέξει.

Το  δικό μας καλό είναι αυτό που δεν κάνει κακό στο διπλανό μας.”

Η συνέχεια ήρθε επι σκηνής την Δευτέρα 2 Ιουλίου και μετά την αναβολή της συναυλίας λόγω βροχής, είδαμε στο βλέμμα του Γιάννη Μηλιώκα τη χαρά που επιτέλους όλα έγιναν οπως τα είχε το Ωδείο Κονσέρτο προετοιμάσει

Ο κόσμος μαζεύτηκε στο Καμηλαρι ( χώρο αγοράς) και τα φώτα άναψαν. Μικροί και μεγάλοι γίναμε ενα σε μια γιορτή για το Ελληνικό τραγούδι.

Μια γιορτή για όλες τις  ηλικίες. Σκορπίζοντας σε εκπαιδευτές, Μαθητές και συνεργατες μεγάλη συγκίνηση.

Το ίδιο εξέφρασε και ο Γιάννη Μηλιώκας που με βλέμμα φωτεινό και χαμόγελο τα είπε όλα!

(Απόσπασμα από την Ραδιοφωνική εκπομπή « Στον Δεύτερο Καφέ» του Ράδιο Μοίρες 97,1 ) Φώτο: Ζαχαριάς Ορφανουδάκης