Με αγωνία και ελπίδες καταφθάνει η ερχόμενη παραγωγή

Γράφει: Ο Νίκος Μιχελάκης

Η συγκομιδή της τρέχουσας περιόδου έχει πλέον ολοκληρωθεί  και η παραγωγή της ερχόμενης σοδειάς άρχισε να κάνει δειλά-δειλά την εμφάνιση με την εμφάνιση  των πρώτων ανθοταξιών.  

Έτσι, όπως είναι φυσικό, στην αγωνία όλων όσοι ασχολούνται με την παραγωγή  αλλα και την διάθεση του ελαιολάδου, προστίθεται τώρα και  η  αγωνία  για το  αν θα είναι ικανοποιητική η εξέλιξη τη ερχόμενης.

Και σημαντικός  παράγοντας για την επιτυχία της ερχόμενης είναι η εξασφάλιση της απαιτουμένης εδαφικής υγρασίας κατά την περίοδο της Άνοιξης οπότε λαμβάνουν χώρα τα κρίσιμα στάδια της άνθησης  – καρπόδεσης  από τα οποία εξαρτάται η τελική έκβαση της καρποφορίας.

Ανοιξιάτικες αρδεύσεις, ζιζανιοκτονία και  κάθαρος   

Επειδή οι μέχρι τώρα βροχές της Άνοιξης δεν ήταν και τόσο  ικανοποιητικές  σε  πολλές περιοχές ης χώρας , σωστό είναι σε αυτές  να ληφθούν  τα κατάλληλα μέτρα από την πλευρά των παραγωγών  για  την εξασφάλιση της απαιτουμένης υγρασίας του εδάφους των ελαιώνων.  Και μεταξύ των μέτρων αυτών σημαντικά είναι ο εμπλουτισμός του εδάφους με υγρασία αλλα και ο  περιορισμός άσκοπων απωλειών από τα ζιζάνια η και την  άχρηστη βλάστηση των δέντρων

Άρδευση. Όπου οι μέχρι τώρα βροχές της Άνοιξης (Φεβρουάριος, Μάρτιος) συνεχίζουν να είναι ελλειμματικές απαραίτητη είναι η άμεση εφαρμογή άρδευσης κατά την περίοδο της Άνθησης –Καρπόδεσης.  Η άρδευση αυτή είναι προτιμότερη από  την θερινή  άρδευση γιατί θα κρίνει την ύπαρξη η όχι παραγωγής αλλα και γιατί χρονικά δεν συμπίπτει  με την αιχμή της τουριστικής κατανάλωσης.

Ζιζανιοκτονία. Στους ξηρικούς ελαιώνες η έγκαιρη καταστροφή των ζιζανίων, που είναι οι κύριοι ανταγωνιστές σε υγρασία των ελαιοδέντρων, είναι φροντίδα τελείως απαραίτητη που βεβαία έπρεπε ήδη να έχει γίνει ώστε, όπως σε προηγούμενα ΕΛΑΙΟΚΟΜΙΚΑ ΝΕΑ έχουμε  συστήσει  «αρχές Μαρτίου τα ζιζάνια πρέπει να έχουν καταστραφεί». Ωστόσο, αν  για διάφορους λόγους αυτό δεν έγινε, χρήσιμο είναι να γίνει έστω και τώρα. Συστάσεις να αφήνοντα τα ζιζάνια για τα παράσιτα της Καλόκορης κλπ, θεωρούμε ότι πρέπει να παραμερίζονται, Προέχει η  εξοικονόμηση εδαφικής υγρασίας.

Και καταλληλότερος τρόπος για άμεση καταστροφή των ζιζάνιων είναι η μηχανική καταστροφή με χορτοκοπτικό η και φρεζάρισμα. Αν τυχόν βρέξει και έχουμε αναβλάστηση, θα πρέπει να επανέλθουμε!

Κάθαρος. Μια άλλη  φροντίδα  που μάλιστα τελευταία λέγεται ότι  επιδοτείται με τα οικολογικά σχήματα,  είναι ο  «κάθαρος»,  δηλαδή η  αφαίρεση των  λαίμαργων βλαστών από τον κορμό και τους  κλώνους που έχουν κλαδευτεί αλλά και της άχρηστης εσωτερικής βλάστησης. Είναι μια απλή  και εύκολη φροντίδα   που όμως ενεργεί σαν ένα καλό πότισμα!  Και σωστό είναι. Αν δεν εγινε,  να γίνει το συντομότερο

*Ο Νίκος Μιχελάκης, είναι Δρ. Γεωπόνος, πρώην Δ/ντής του Ινστιτούτου Ελιάς Χανίων και Επιστ. Σύμβουλος του ΣΕΔΗΚ.